Margrietwiel: verschil tussen versies
k interwiki |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1: | Regel 1: | ||
Een '''margrietwiel''' of '''letterwiel''' is een schijf waarmee in de [[1980-90|jaren 80]] een [[typemachine]] of een printer gemaakt werd waarmee briefkwaliteit afgedrukt kon worden, beter dan de toenmalige [[matrixprinter]]s konden realiseren. |
|||
Margrietwiel is de nooit populair geworden nederlandse benaming voor een '''daisy wheel'''. Het margrietwiel is van kunststof of metaal en bestaat uit een centrale as, waaraan meestal 96 spaken zitten. Op de uiteinden van de spaken zitten de letterstypen, die door een hamertje tegen het inktlint geslagen worden. Bij elke aanslag wordt eerst het wiel zo gedraaid dat de juiste stype bovenaan staat, en daarna slaat een hamertje tegen de stype, die dan via het inktlint een afdruk op het papier achterlaat. |
|||
Het mechaniek is nogal omslachtig, d.w.z. langzaam en als de aanslag op het verkeerde moment komt (door minder goede afstelling of slijtage) gaat de stype snel stuk. Bovendien had het letterwiel concurrentie van het letterbolletje, dat ook de mogelijkheid gaf of verschillende lettertypen te gebruiken, maar door IBM een grotere verspreiding genoot. |
Het mechaniek is nogal omslachtig, d.w.z. langzaam en als de aanslag op het verkeerde moment komt (door minder goede afstelling of slijtage) gaat de stype snel stuk. Bovendien had het letterwiel concurrentie van het letterbolletje, dat ook de mogelijkheid gaf of verschillende lettertypen te gebruiken, maar door IBM een grotere verspreiding genoot. |
Versie van 24 sep 2004 21:52
Een margrietwiel of letterwiel is een schijf waarmee in de jaren 80 een typemachine of een printer gemaakt werd waarmee briefkwaliteit afgedrukt kon worden, beter dan de toenmalige matrixprinters konden realiseren. Margrietwiel is de nooit populair geworden nederlandse benaming voor een daisy wheel. Het margrietwiel is van kunststof of metaal en bestaat uit een centrale as, waaraan meestal 96 spaken zitten. Op de uiteinden van de spaken zitten de letterstypen, die door een hamertje tegen het inktlint geslagen worden. Bij elke aanslag wordt eerst het wiel zo gedraaid dat de juiste stype bovenaan staat, en daarna slaat een hamertje tegen de stype, die dan via het inktlint een afdruk op het papier achterlaat.
Het mechaniek is nogal omslachtig, d.w.z. langzaam en als de aanslag op het verkeerde moment komt (door minder goede afstelling of slijtage) gaat de stype snel stuk. Bovendien had het letterwiel concurrentie van het letterbolletje, dat ook de mogelijkheid gaf of verschillende lettertypen te gebruiken, maar door IBM een grotere verspreiding genoot. Dit alles heeft het gebruik van het letterwiel beperkt tot computer printers die briefkwaliteit moesten leveren en goedkopere elektrische schrijfmachines. Toen de laserprinter eenmaal goed zijn intrede deed waren de letterwielprinters snel verleden tijd.