Wet voorzieningen gehandicapten

De Wet Voorzieningen Gehandicapten (WVG) is een Nederlandse wet die vastlegt welke voorzieningen door gemeenten voor hun gehandicapte ingezetenen moeten worden geregeld. De wet is in 1995 ingesteld en richt zich op drie groepen voorzieningen :

• Vervoersvoorzieningen (taxivervoer, speciale fietsen, scootermobielen, auto-aanpassingen)
• Rolvoorzieningen (rolstoelen)
• Woonvoorzieningen (woningaanpassingen zoals douchekrukjes, trapliften en zelfs verbouwingen en aanbouwen)

De wet wordt uitgevoerd door gemeenten, en elke gemeente heeft een zekere mate van vrijheid om meer of minder royaal met de voorzieningen te zijn. Dit is vastgelegd in een zogeheten gemeentelijke beschikking, zolang men zich maar houdt aan de minimum-voorwaarden die in de wet beschreven zijn.

De WVG zal in de loop van 2006 overgaan in een nieuwe wet, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Naast de bestaande voorzieningen die nu onder de WVG vallen, zal vermoedelijk onder andere de huishoudelijke verzorging hieronder komen te vallen, die nu nog onder de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten valt.

WVG vervoersvoorzieningen worden telkens vaker onder gebracht bij nieuwe of reeds bestaande Collectief Vraagafhankelijk Vervoerssystemen. Het eigenlijke vervoer van de mensen zelve wordt grotendeels ten uitvoer gebracht door de lokale taxi bedrijven.