Kietelen

Kietelen of kittelen is het prikkelen van gevoelige stukken huid bij anderen door middel van licht aanraken. De kleine hersenen reageren fel op deze onverwachte impulsen. Een persoon die gekieteld wordt maakt onwillekeurige bewegingen en moet hard lachen, tenzij hij ertegen kan (de (on)gevoeligheid hiervoor verschilt sterk van persoon tot persoon). Als men zichzelf probeert te kietelen lukt dat gewoonlijk niet: de grote hersenen hebben het signaal al doorgegeven aan de kleine, die de prikkel verwachten. Proeven met robotgestuurde armen hebben dit bevestigd.

Kietelen als teken van affectie

Het kietelen komt veel voor tussen ouders en kinderen, of tussen kinderen onderling. Het heeft te maken met een onschuldige manier van onderworpenheid van het kind aan de ouders; het feit dat het kind erdoor gaat lachen staat ervoor garant dat het dit ook leuk vindt. Vaak blijven ouders hun kinderen jarenlang kietelen, tot in de vroege tienerjaren.

Kinderen, vooral broers en zusters, kietelen elkaar vaak als alternatief voor geweld, om zich te verdedigen of om te voorkomen dat de ander iets doet.

Kietelen is ook in veel seksuele relaties een frequent verschijnsel, als vorm van voorspel. Sommigen hebben er een fetisj voor.

Kietelen als marteling

Dit heeft als nadeel dat lang niet iedereen er zoveel onder zal lijden dat het een marteling wordt, maar is een goedkope en relatief subtiele manier om iemand te martelen. Het slachtoffer wordt vastgebonden, bij zijn voeten nog eens extra gekneveld en vervolgens lange tijd gekieteld. Dit kwam veelvuldig voor bij de Romeinen, die een geit de voetzolen van het slachtoffer lieten likken. Omdat een geitentong zeer ruw is werden de voetzolen opengescheurd, wat uiteindelijk veel pijnlijker was dan het kietelen zelf. In latere tijden werd deze manier van martelen vooral gebruikt als vorm van vernedering, zoals de schandpaal: iedere passant kon de vastgebonden veroordeelde kietelen.