Tenrankai no E
| Tenrankai no E | ||||
|---|---|---|---|---|
| Alternatieve titel(s) | 展覧会の絵 | |||
| Regie | Osamu Tezuka | |||
| Producent | Iwane Nobuo | |||
| Scenario | Osamu Tezuka | |||
| Muziek | Modest Moessorgski Isao Tomita | |||
| Productiebedrijf | Mushi Production | |||
| Première | 11 november 1966 | |||
| Genre | Experimenteel | |||
| Speelduur | 37 minuten | |||
| Taal | Japans | |||
| Land |  Japan
| |||
| Gewonnen prijzen | Ofuji Noburo Award Blue Ribbon Award | |||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel | ||||
| ||||
Tenrankai no E (展覧会の絵) is een Japanse geanimeerde kortfilm uit 1966 van Osamu Tezuka en diens animatiestudio Mushi Production.
Concept[bewerken | brontekst bewerken]
Tenrankai no E is een experimentele film die bestaat uit 10 korte scènes die elk een onafhankelijk verhaal vertellen. Deze zijn geïnspireerd door Schilderijen van een tentoonstelling van Modest Moessorgski.[1] De muziek is een arrangement van Isao Tomita.[2] Elke scène vormt een satirisch beeld van de moderne maatschappij. De film brengt homage aan Disney's Fantasia uit 1940, welke een gelijkaardig concept gebruikt.[2]
De scènes[bewerken | brontekst bewerken]
De film begint met een live-action scène in een museum waarin de 10 werken waarop de volgende scènes gebaseerd zijn, tentoongesteld worden.
- De criticus
- Toont het werk van een journalist zonder moraal.
- De bewaker van de kunstmatige tuin
- Toont het lijden van een bij in een uitbundige doch artifiële tuin in het midden van een megalopolis.
- De plastische chirurg
- Volgt een chirurg die mannen een nieuw gezicht geeft dat later vernield wordt.
- Het fabriekshoofd
- Toont een fabriekseigenaar zonder moraal die langzaamaan zijn werknemers ontslaat en vervangt door machines tot hij er zelf onder komt te lijden.
- Beatnik
- Toont de chaotische relatie tussen rode en gele kuikentjes.
- De kampioen
- Toont de opgang en val van een boksende olifant die het slachtoffer wordt van zijn eigen succes.
- De ster
- Toont opnames voor een reclamespotje met een diva.
- De zenmeditatie
- Karikatuur van zenmeditatie.
- De soldaat
- Toont een oorlog vanuit het perspectief van een zieke vrouw die in de buurt van het slagveld rust.
- Het einde
- Allegorie van de hemel waarin alle voorgaande personages door een triomfboog stappen.
Ontvangst[bewerken | brontekst bewerken]
Tenrankai no E kwam in Japan uit op 11 november 1966 en won de Ofuji Noburo Award en de Blue Ribbon Awards in 1967.[3]
Bronnen, noten en/of referenties
|