The Kids Are All Right

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zie The Kids Are Alright (film) voor de film over The Who.
The Kids Are All Right
Regie Lisa Cholodenko
Producent Jeff Levy-Hinte
Gary Gilbert
Jordan Horowitz
Celine Rattray
Daniela Taplin Lundberg
Philippe Hellmann
Scenario Lisa Cholodenko
Stuart Blumberg
Hoofdrollen Annette Bening
Julianne Moore
Mark Ruffalo
Mia Wasikowska
Josh Hutcherson
Muziek Carter Burwell
Nathan Larson
Craig Wedren
Montage Jeffrey M. Werner
Cinematografie Igor Jadue-Lillo
Première 5 januari 2011
Genre Drama
Speelduur 106 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $4.000.000
Opbrengst $34.705.850
Overige nominaties 4 Oscars
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

The Kids Are All Right is een Amerikaanse film uit 2010, geregisseerd door Lisa Cholodenko met in de hoofdrollen Annette Bening, Julianne Moore en Mark Ruffalo. De film werd genomineerd voor vier Oscars in de categorieën beste film, beste vrouwelijke hoofdrol, beste mannelijke bijrol en beste origineel script. Het won de Golden Globe in de categorie beste film - musical of komedie.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

Nic en Jules zijn een getrouwd lesbisch echtpaar uit Californië. Ze hebben beiden een kind van dezelfde anonieme zaaddonor. Nic is gynaecoloog en de kostwinner van het gezin, terwijl Jules huisvrouw is en zich verder bezighoudt met het ontwerpen van tuinen. Het jongste kind, Laser, is vijftien jaar en wil graag uitzoeken wie zijn biologische vader is, maar moet wachten tot hij achttien wordt om dit na te vragen in de infertiliteitskliniek en daarom vraagt hij zijn achttienjarige zus Joni om de infertiliteitskliniek te bevragen inzake de identiteit van hun vader. Beide kinderen ontmoeten hun vader Paul en de ontmoeting gaat goed. De kinderen hebben alles verzwegen tegenover hun moeders, omdat ze bezorgd zijn dat die boos worden, maar Nic en Jules komen het te weten en beslissen om Paul thuis uit te nodigen voor een etentje. De sfeer is vriendschappelijk maar ook een beetje ongemakkelijk.

Wanneer Paul verneemt dat Jules zich bezighoudt met het ontwerpen van tuinen vraagt hij haar om zijn tuin onder handen te nemen. Tijdens het werk blijkt er een aantrekkingskracht te bestaan tussen de twee en ze delen herhaaldelijk en hartstochtelijk het bed met elkaar. Wanneer Nic de affaire ontdekt[1], is ze erg boos, maar Jules verdedigt zich en zegt dat ze niet verliefd is op Paul, maar dat ze alleen meer affectie en waardering wilde. Als de kinderen het nieuws vernemen zijn ze erg boos op Jules en Paul. Paul stelt Jules voor om samen met de kinderen bij hem te komen wonen, maar Jules weigert. Thuis vraagt ze vergeving aan Nic en de kinderen. De volgende dag brengt het gezin hun dochter naar de universiteit. Tijdens de terugweg zegt de zoon dat ze niet mogen scheiden omdat ze daar te oud voor zijn, waarop beide moeders beginnen te lachen om die opmerking, waarop de film eindigt met Nic en Jules, glimlachend kijkend naar elkaar.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Genomineerd voor de 83ste Oscaruitreiking als

  • Beste Film
  • Beste Actrice in een hoofdrol: Annette Bening
  • Beste Acteur in een bijrol: Mark Ruffalo
  • Beste origineel script: Lisa Cholodenko & Stuart Blumberg

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]