Twee schetsen voor een pianosonate (Stravinsky)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Igor Stravinsky, Helsinki 1961

Twee schetsen voor een pianosonate (W118) is een compositie van Igor Stravinsky. De Twee schetsen, met een speelduur van respectievelijk 24 en 51 seconden,[1] zijn Stravinsky's laatste composities. De schetsen waren bedoeld als een opzet voor een nog te componeren orkeststuk. Aanvankelijk waren ze lang niet uitgegeven, maar ter gelegenheid van de 50e sterfdag van Stravinsky heeft muziekuitgeverij Boosey and Hawkes[2] het korte werk in 2021 uitgegeven.

De Twee schetsen zijn gecomponeerd in Stravinsky's late seriële idioom.

Het originele manuscript van de Twee schetsen is in het bezit van de Paul Sacher Stiftung in Bazel. De compositie werd in de Columbia-universiteit op 3 februari 1973 voor het eerst uitgevoerd door Madeleine Malraux.[3]

Charles Wuorinen heeft op basis van schetsen van Stravinsky een werk gecomponeerd met de titel A Reliquary for Igor Stravinsky.

Oeuvre[bewerken | brontekst bewerken]

Zie het oeuvre van Igor Stravinsky voor een volledig overzicht van het werk van Stravinsky.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Uitvoering van de Twee schetsen door Jenny Lin:

  • schets nr. 1 [1]
  • schets nr. 2 [2]

Geselecteerde discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Campbell, Edward en Peter O'Hagan (ed) (2021), The Cambridge Stravinsky Encyclopedia, Cambridge, Cambridge University Press
  • Kirchmeyer, Helmut (2001), Kommentiertes Verzeichnis der Werke und Werkausgaben Igor Strawinskys bis 1971 (Abhandlungen der Sächsischen Akademine der Wissenschaften zu Leipzig - Philologisch-historische Klasse - Band 79), Verlag der Sächsischen Akademie der Wissenschaften