Uitvinding
Een uitvinding is volgens de Dikke Van Dale "een vernuftig gevonden oplossing, meestal op technisch gebied".[1] Een uitvinding heeft veelal de vorm van een product. Voorbeelden zijn het wiel, dat het mogelijk maakt zware voorwerpen te verplaatsen, de lamp, die het mogelijk maakt licht te maken zonder vuur, en de stoommachine, die de basis vormt van vele andere machines. 'Uitvinding' is tevens de benaming voor het proces dat een uitvinding als resultaat heeft ('het uitvinden'). Een uitvinding stelt de mens in staat om nieuwe uitdagingen aan te gaan. De persoon die de uitvinding doet, wordt een uitvinder genoemd.
Juridisch begrip
Het juridische uitvindingsbegrip staat centraal in het octrooirecht: een uitvinding is datgene waarvoor octrooi verleend kan worden. Zoals vaker in het recht, komt dit begrip niet precies overeen met het spraakgebruik. Een octrooieerbare uitvinding is volgens het Europees Octrooiverdrag kort gezegd een voorziening die nieuw en inventief is (dat wil zeggen dat zij nog niet bekend of beschikbaar was, en niet voor de hand lag voor de relevante vakman), en vatbaar is voor toepassing op het gebied van de nijverheid.[2]
Zie ook
Referenties
- ↑ T. den Boon & R. Hendrickx (red.), Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal, Utrecht/Antwerpen: Van Dale Uitgevers 2015, p. 4150.
- ↑ J.L.R.A. Huydecoper e.a., Industriële eigendom. Deel 1. Bescherming van technische innovaties, Deventer: Wolters Kluwer 2016, nrs. 3.3.1.1, 3.3.3.1 en 3.3.4.2.
