Naar inhoud springen

Vanadaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Structuurformule van het orthovanadaat-anion.

Vanadaat is een oxoanion van vanadium, waarin het overgangsmetaal de oxidatietoestand +V bezit. Mineralen waarin dit type anion voorkomt worden ook vanadaten genoemd. Het meest voorkomend is het orthovanadaat-anion, met als brutoformule VO43−. Daarin bezit vanadium een tetraëdrische moleculaire geometrie. Het orthovanadaat-anion komt voor in verbindingen zoals natriumorthovanadaat of in oplossingen van vanadium(V)oxide bij een pH groter dan 13.[1]

Types vanadaten

[bewerken | brontekst bewerken]

Naast het orthovanadaat bestaat nog een hele reeks afgeleide oxoanionen:

  • V2O74− (pyrovanadaat)
  • V3O93− (een cyclisch anion)
  • V4O124− (een cyclisch anion)
  • V5O143−
  • V10O286− (decavanadaat)
  • V12O324−
  • V13O343−
  • V18O4212−

Deze laatsten worden geschaard onder de polyoxovanadaten. Daarnaast bestaan ook enkele polymere vanadaten:

  • [VO3]nn (metavanadaat)
  • [V3O8]nn

'Vanadaat' is tevens de overkoepelende benaming voor de verschillende mineralen waarvan de kristallen een vanadaat-oxoanion bevatten. De kristallen van mineralen als vanadiniet, descloiziet en mottramiet bevatten het vanadaat-oxoanion en behoren dus tot de 'vanadaten'. De meeste vanadaten zijn relatief zeldzaam in de natuur.