Naar inhoud springen

Vermoeidheidssyndroom na virusinfectie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Mmoo (overleg | bijdragen) op 16 mei 2014 om 14:41.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Esculaap Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Vermoeidheidssyndroom na virusinfectie
Coderingen
ICD-10 G93.3
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Een vermoeidheidssyndroom na virusinfectie is een aandoening die ontstaat na en als gevolg van een virusinfectie, waarbij vermoeidheid het hoofdkenmerk of een van de hoofdkenmerken is. Zo'n aandoening is doorgaans chronisch.

Classificatie

In de huidige ziekteclassificatie van de Wereld Gezondheidsorganisatie, de ICD-10, is 'vermoeidheidssyndroom na virusinfectie' opgenomen in het hoofdstuk overige hersenaandoeningen. Tot nu toe is Myalgische encefalomyelitis[1] (ME) het enige postvirale vermoeidheidssyndroom dat in de tabel van de classificatie staat vermeld; in de alfabetische lijst verwijzen alternatieve diagnoses voor ME, zoals het chronischevermoeidheidssyndroom, eveneens naar 'vermoeidheidssyndroom na virusinfectie'.

Virusinfecties

Infecties die ervan worden verdacht een postviraal vermoeidheidssyndroom te kunnen veroorzaken zijn onder meer diverse vormen van Herpes, waaronder de Ziekte van Pfeiffer, en Polio. De laatste kan nog na vele jaren leiden tot het postpoliosyndroom (in de ICD-10 elders vermeld).

Risico

Uit een onderzoek in Australië blijkt dat de kans op een postviraal vermoeidheidssyndroom vooral samenhangt met de ernst van de infectie, en niet met demografische, psychologische of microbiologische factoren[2].