Vloeibaar rubber

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 13 sep 2017 om 14:00. (1 onbereikbare link(s) gered en 0 gelabeld als onbereikbaar #IABot (v1.5.2))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

Vloeibaar rubber of gietrubber is een vloeibare polymeer die uithardt (vulkaniseert) tot een rubber.

Eigenschappen

Vloeibaar rubber heeft vele verschijningsvormen, variërend in viscositeit en kan zowel een natuurlijke basis (latex) als een kunstmatige basis (siliconen) hebben. Sommige vloeibare rubbers zijn bestand tegen hoge temperaturen, andere juist weer tegen lage temperaturen. De meeste vloeibare rubbers zijn bestand tegen vele chemische middelen.

Toepassingen

Omdat vloeibaar rubber als vloeibare stof wordt aangebracht is het geschikt als coating of om heel dunne naden af te dichten. Het materiaal kan met een kwast, een roller, of met een spuitbus, of airbrush worden aangebracht. Bij gebruik in mallen kan het ook gewoon worden gegoten.

Omdat vloeibaar rubber bij dezelfde temperatuur gebruikt kan worden als de ondergrond en er in de meeste gevallen geen chemische reactie mee aangaat wordt het materiaal veel gebruikt om mallen te maken van kwetsbare en complexe vormen. Hiervan wordt gebruikgemaakt bij het maken van mallen of afdrukken van bijvoorbeeld lichaamsdelen. Een gebitsafdruk die een tandarts maakt kan ook met behulp van vloeibare rubbersoorten worden gemaakt.

In de bouw wordt vloeibaar rubber onder andere gebruikt als dakbedekking, om naden af te dichten, maar ook bijvoorbeeld als verstevigingslaag in kogelvrij glas.[1]