Het was de 52ste editie van het wereldkampioenschap voor mannen, en de eerste die in Italië werd georganiseerd. Naast gastland Italië, dat automatisch mocht deelnemen, kwalificeerde ook de top zes van het voorbije Europees kampioenschap zich rechtstreeks voor het wereldkampioenschap. Denemarken, dat zevende was geworden, moest in een duel met Nederland, dat de B-divisie van het EK had gewonnen, uitmaken welk van de twee landen als achtste en laatste Europese land naar Cortina d'Ampezzo mocht. Uiteindelijk won Denemarken dit voorrecht. Voor de Amerikaanse zone waren er twee tickets weggelegd. Canada, dat het voorgaande WK als beste Amerikaanse land eindigde, was rechtstreeks geplaatst. De Verenigde Staten moesten in een duel met Brazilië uitmaken wie het tweede Amerikaanse ticket kreeg. Uiteindelijk wonnen de Verenigde Staten deze strijd. Voor de Pacifisch-Aziatische zone kwalificeerde de top twee van het voorbije Pacifisch kampioenschap zich voor het wereldkampioenschap, zijnde China en Japan.
De eindzege ging uiteindelijk naar Canada, dat in de finale Noorwegen versloeg met 9-3. Het was de 32ste titel voor Canada in de geschiedenis van het wereldkampioenschap. In de kleine finale was Schotland te sterk voor de Verenigde Staten.
Italië
Canada (32e titel)
Noorwegen
Verenigde Staten
Schotland
Denemarken.svg){kind=small}
Zwitserland
Duitsland
Zweden
Frankrijk
China
Japan
· 
· 