Wereldkampioenschappen zwemmen 2011 – 50 meter rugslag mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zwemmen op de
WK zwemsporten 2011
Vrije slag
50 mmannenvrouwen
100 mmannenvrouwen
200 mmannenvrouwen
400 mmannenvrouwen
800 mmannenvrouwen
1500 mmannenvrouwen
Rugslag
50 mmannenvrouwen
100 mmannenvrouwen
200 mmannenvrouwen
Schoolslag
50 mmannenvrouwen
100 mmannenvrouwen
200 mmannenvrouwen
Vlinderslag
50 mmannenvrouwen
100 mmannenvrouwen
200 mmannenvrouwen
Wisselslag
200 mmannenvrouwen
400 mmannenvrouwen
Vrije slag estafette
4×100 mmannenvrouwen
4×200 mmannenvrouwen
Wisselslag estafette
4×100 mmannenvrouwen

De 50 meter rugslag mannen op de wereldkampioenschappen zwemmen 2011 vond plaats op 30 juli, series en halve finales, en 31 juli 2011, finale. Omdat het zwembad waarin de wedstrijd gehouden werd 50 meter lang is, bestond de race uit één baantje. Na afloop van de series kwalificeerden de zestien snelste zwemmers zich voor de halve finales, de snelste acht uit de halve finales gingen door naar de finale. Regerend wereldkampioen was Liam Tancock uit Groot-Brittannië.

Podium[bewerken | brontekst bewerken]

Goud Zilver Brons
Liam Tancock Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Camille Lacourt Vlag van Frankrijk FRA Gerhard Zandberg Vlag van Zuid-Afrika RSA

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Voorafgaand aan het toernooi waren dit het wereldrecord en het kampioenschapsrecord

Wereldrecord en
Kampioenschapsrecord		 Vlag van Verenigd Koninkrijk Liam Tancock 24,04 Vlag van Italië Rome 2 augustus 2009

Uitslagen[bewerken | brontekst bewerken]

Series[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Naam Land Tijd Serie Baan Bijz.
1 4 5 Gerhard Zandberg Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 24,72 Q
2 6 4 Camille Lacourt Vlag van Frankrijk Frankrijk 25,03 Q
3 6 2 Helge Meeuw Vlag van Duitsland Duitsland 25,04 Q
4 4 7 Flori Lang Vlag van Zwitserland Zwitserland 25,12 Q
5 4 2 Aschwin Wildeboer Vlag van Spanje Spanje 25,14 Q
6 6 5 Junya Koga Vlag van Japan Japan 25,17 Q
7 4 3 Guy Barnea Vlag van Israël Israël 25,18 Q
8 4 4 Nick Thoman Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 25,22 Q
8 5 5 David Plummer Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 25,22 Q
10 5 4 Liam Tancock Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 25,26 Q
10 5 1 Aristeidis Grigoriadis Vlag van Griekenland Griekenland 25,26 Q
12 6 1 Mirco di Tora Vlag van Italië Italië 25,28 Q
13 5 6 Hayden Stoeckel Vlag van Australië Australië 25,29 Q
14 6 3 Ashley Delaney Vlag van Australië Australië 25,33 Q
14 6 6 Bastiaan Lijesen Vlag van Nederland Nederland 25,33 Q
16 5 8 Charles Francis Vlag van Canada Canada 25,43 Q
17 5 3 Sun Xiaolei Vlag van China China 25,44
18 5 7 Cheng Feiyi Vlag van China China 25,52
19 4 1 Guilherme Guido Vlag van Brazilië Brazilië 25,58
20 5 2 Vitaly Borisov Vlag van Rusland Rusland 25,60
21 4 8 Pavel Sankovich Vlag van Wit-Rusland Wit-Rusland 25,80
22 6 7 Daniel Bell Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 25,91
23 3 3 Roko Simunic Vlag van Kroatië Kroatië 26,07
24 3 4 Pedro Medel Vlag van Cuba Cuba 26,08
25 6 8 Federico Grabich Vlag van Argentinië Argentinië 26,13
26 3 6 Jean-François Schneiders Vlag van Luxemburg Luxemburg 26,70
27 3 7 Oliver Elliot Banados Vlag van Chili Chili 26,72
28 3 1 Zane Jordan Vlag van Zambia Zambia 27,12
29 3 2 Boris Kirillov Vlag van Azerbeidzjan Azerbeidzjan 27,25
30 2 4 Emile Bakale Vlag van Congo-Brazzaville Congo-Brazzaville 28,34
31 3 8 Antonio Tong Vlag van Macau Macau 28,46
32 2 5 Alban Laye-Joseph Diop Vlag van Senegal Senegal 29,02
33 1 3 Kerson Hadley Vlag van Micronesië Micronesië 30,46
34 2 2 Ahmed Atari Vlag van Qatar Qatar 32,37
35 2 7 Husam Ahmed Vlag van Malediven Malediven 33,44
36 2 1 Mulualem Girma Vlag van Ethiopië Ethiopië 33,85
37 1 4 Pathana Inthavong Vlag van Laos Laos 35,30
38 2 8 Mohamed Eltayeb Vlag van Soedan Soedan 35,98
39 1 5 Thierry Videgni Vlag van Brunei Brunei 42,95
– 2 3 Adbulrahman Alishaq Vlag van Qatar Qatar DNS
– 2 6 Folarin Ogunsola Vlag van Gambia Gambia DNS
– 3 5 Omar Pinzón Vlag van Colombia Colombia DNS
– 4 6 Ryosuke Irie Vlag van Japan Japan DNS

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Naam Land Tijd Serie Baan Bijz.
1 Liam Tancock Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 24,62 1 2 Q
2 Camille Lacourt Vlag van Frankrijk Frankrijk 24,85 1 4 Q
3 Gerhard Zandberg Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 24,91 2 4 Q
4 Aschwin Wildeboer Vlag van Spanje Spanje 24,99 2 3 Q
5 Nick Thoman Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 25,03 1 6 Q
5 David Plummer Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 25,03 2 2 Q
7 Flori Lang Vlag van Zwitserland Zwitserland 25,07 1 5 Q
8 Guy Barnea Vlag van Israël Israël 25,09 2 6 Q
9 Junya Koga Vlag van Japan Japan 25,14 1 3
10 Hayden Stoeckel Vlag van Australië Australië 25,20 2 1
10 Helge Meeuw Vlag van Duitsland Duitsland 25,20 2 5
12 Mirco di Tora Vlag van Italië Italië 25,40 1 7
13 Ashley Delaney Vlag van Australië Australië 25,43 1 1
14 Aristeidis Grigoriadis Vlag van Griekenland Griekenland 25,46 2 7
15 Bastiaan Lijesen Vlag van Nederland Nederland 25,51 2 8
16 Charles Francis Vlag van Canada Canada 25,56 1 8

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Rang Naam Land Tijd Baan Bijz.
Goud Liam Tancock Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 24,50 4
Zilver Camille Lacourt Vlag van Frankrijk Frankrijk 24,57 5
Brons Gerhard Zandberg Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika 24,66 3
4 Aschwin Wildeboer Vlag van Spanje Spanje 24,82 6
5 David Plummer Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 24,92 7
6 Nick Thoman Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 25,01 2
6 Guy Barnea Vlag van Israël Israël 25,01 8
8 Flori Lang Vlag van Zwitserland Zwitserland 25,15 1

Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wereldkampioenschappen_zwemmen_2011_–_50_meter_rugslag_mannen&oldid=52377348"