Naar inhoud springen

Spodumeen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Spodumeen
Spodumeen
Mineraal
Chemische formule LiAl(SiO3)2
Streepkleur wit
Hardheid 6,5 - 7
Gemiddelde dichtheid 3,15 gemiddeld
Glans glasachtig
Opaciteit transparant tot translucent
Breuk ruw, schelpvormig
Splijting perfect prismatisch, in twee richtingen onder een hoek van bijna 90°
Kristaloptiek
Kristalstelsel monoklien
Brekingsindices Np 1,653-1,670 - Nm 1,660-1,669 - Ng 1,665-1,682
Dubbele breking 0,214-0,027
Overige eigenschappen
Veredeling bestraling
Radioactiviteit niet
Magnetisme niet
Bijzondere kenmerken soms kattenoogeffect
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Het mineraal spodumeen is een clinopyroxeen en een inosilicaat met molecuulformule LiAl(SiO3)2, een verbinding van twee inosilicaationen met lithium en aluminium. Het kan kleurloos zijn, maar ook veel verschillende kleuren hebben. De kleurloze variant wordt trifaan genoemd, de roze tot paarse variant kunziet en de smaragdgroene variant hiddeniet. De streepkleur is wit.

De naam spodumeen is afgeleid van het Griekse σποδυμενος, spodoumenos, dat tot as verbrandend betekent. Dit is vanwege de asgrijze verschijning van het materiaal dat ervan wordt gemaakt voor het gebruik in de industrie. Kunziet en hiddeniet zijn naar de ontdekkers ervan G.F. Kunz en W.E. Hidden genoemd.

Het heeft een monoklien kristalstelsel, de massadichtheid is 3,15 kg/l en de hardheid is 6,5 tot 7. Spodumeen is niet radioactief en ook niet magnetisch.

Aangezien spodumeen lithium bevat, is het een mineraal dat laat in een magma kristalliseert. Het wordt daarom meestal in pegmatieten aangetroffen met graniet. De typelocatie is Södermanland in Zweden, maar de grootste voorraad in Europa bevindt zich in het noorden van Portugal. Het is een bron voor de winning van lithium en wordt onder andere gebruikt om glas mee te zuiveren.