Berthieriet
| Berthieriet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Mineraal | ||||
| Chemische formule | Fe2+Sb2S4 | |||
| Kleur | Donker staalgrijs, donker bruingrijs | |||
| Streepkleur | Bruingrijs | |||
| Hardheid | 2 tot 2,5 | |||
| Gemiddelde dichtheid | 4,3 kg/dm3 | |||
| Glans | Metallisch | |||
| Opaciteit | Opaak | |||
| Breuk | Oneffen | |||
| Splijting | Goed [010] | |||
| Kristaloptiek | ||||
| Kristalstelsel | orthorombisch | |||
| Brekingsindices | Opaak | |||
| Dubbele breking | Geen, opaak | |||
| Bijzondere kenmerken | Sterk anisotroop onder opvallend licht; grijs- tot crèmekleurig | |||
| Lijst van mineralen | ||||
| ||||
Het mineraal berthieriet is een ijzer-antimoon-sulfide met als chemische formule FeSb2S4. Het wordt vaak verward met stibniet.
Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Het donkerbruingrijze mineraal is opaak en heeft een grijsbruine streepkleur. Het kristalstelsel is orthorombisch en berthieriet heeft een goede splijting volgens het kristalvlak [010]. De gemiddelde dichtheid is 4,3 en de hardheid is 2 tot 2,5. Berthieriet is niet radioactief.
Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]
Het mineraal werd genoemd naar de Franse scheikundige Pierre Berthier (1782 - 1861).
Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]
Berthieriet komt vooral voor in hydrothermale antimoonaders, onder andere in Frankrijk. De typelocatie bevindt zich dan ook in dat land, nabij Pontgibaud in de Puy-de-Dôme.