Bleke mollisia
| Bleke mollisia | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Mollisia discolor (Mont. & Fr.) W. Phillips (1887[1]) | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De bleke mollisia (Mollisia discolor) is een schimmel uit de familie Mollisiaceae. Hij groeit saprotroof op dood loofhout. Met name op twijgen (<1 cm) van eiken (Quercus).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De vruchtlichamen hebben een diameter tot 1,5 mm. Ze groeien in clusters door spleetjes in de bast van dode takken. Het hymenium is in natte toestand grijsbruin, maar wordt geelbleek na opdroging.
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De asci zijn achtsporig en kleuren in jodium. Ze meten 55-92 × 5-6,5 µm.[2] De parafysen zijn cilindrisch en meten 2 tot 2,5 µm.
Er zijn twee variëteiten bekend:
- Mollisia discolor var. discolor heeft sporen van 7-9,5 × 2-3 µm, die uitsluitend zou voorkomen op takken van de rode kornoelje.
- Mollisia discolor var. longispora heeft sporen van 9-16 × 2-2,5 µm, die voorkomt op andere loofbomen en struiken.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De bleke mollisia komt voor in Europa en Noord-Amerika. Er zijn ook waarnemingen bekend uit Japan en Nieuw-Zeeland.[3] In Nederland komt hij vrij algemeen voor.
Bronnen, noten en/of referenties
|