Chantal Petitclerc
| Chantal Petitclerc | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Chantal Petitclerc (rechts)
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Geboortedatum | 15 december 1969 | |||
| Geboorteplaats | Saint-Marc-des-Carrières, Quebec | |||
| Geboorteland | Canada | |||
| Nationaliteit | Canadees | |||
| Sportieve informatie | ||||
| Discipline | Rolstoelracen | |||
| ||||
| Chantal Petitclerc | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Kieskring | Grandville, Quebec | |||
| Land | Canada | |||
| Functie | Senator | |||
| Sinds | 18 maart 2016 | |||
| Voorganger | Andrée Champagne | |||
| Partij | onafhankelijk | |||
| ||||
Chantal Petitclerc (Saint-Marc-des-Carrières, Quebec, 15 december 1969) is een Canadees rolstoelracer en senator namens Quebec.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Petitclerc verloor het gebruik van haar benen als gevolg van een ongeval toen zij dertien jaar oud was. Bij dat ongeluk brak zij meerdere ruggenwervels.[1] Haar sportleraar op de middelbare school, Gaston Jacques, leerde haar tijdens de lunchpauzes zwemmen. Dit als vervanging voor de gymlessen waar zij niet aan kon deelnemen. Zij deed het goed op school en de zwemlessen brachten haar in aanraking met de competitieve sport.[2]
Toen zij achttien was, werd Petitclerc door Pierre Pomerleau, een trainer verbonden aan de Université Laval in Quebec, in aanraking gebracht met rolstoelsport. Met een zelfgemaakte rolstoel nam zijn deel aan een wedstrijd en eindigde als laatste, ver achter de overige deelnemers. Zij had evenwel de smaak te pakken.
Terwijl Petitclerc haar kunde als rolstoelatleet ontwikkelde, besteedde zij ook aandacht aan haar studies. Eerst studeerde zij sociale wetenschappen aan het Cégep de Sainte-Foy, later ging zij geschiedenis studeren aan de Universiteit van Alberta. Zij koos voor Alberta vanwege de aanwezigheid van sportcoach Peter Eriksson.[1]
Sport[bewerken | brontekst bewerken]
- Paralympische Spelen
Petitclerc nam voor het eerst deel aan de Paralympische Spelen in 1992, in Barcelona. Zij behaalde daar twee bronzen medailles. Tijdens de Spelen in Atlanta in 1996 won zij twee gouden en drie zilveren medailles. In 2000, tijdens de Spelen in Sydney, voegde zij twee gouden en twee zilveren medailles toe aan haar totaal. De Paralympische Spelen van 2004 in Athene en de Spelen in Peking in 2008 leverden elk nog eens vijf gouden medailles op.
- Olympische Spelen
Petitclerc nam ook deel aan de Olympische Zomerspelen 2004. Rolstoelracen was daar een demonstratiesport. Zij behaalde daar een gouden medaille op de 800 m.
- Andere kampioenschappen
Petitclerc won een gouden medaille op de Gemenebestspelen van 2002 in Manchester op de 800 m.[3]
- Overig
Na de Spelen van 2004 kondigde Petitclerc aan dat de Spelen in Peking haar laatste grote internationale competitie zou zijn, maar dat zij nog wel aan kleinere wedstrijden deel zou blijven nemen.
Voor haar prestatie tijdens de Paralympische Spelen in 2008 werd zij onderscheiden met de Lou Marsh Trophy, als Canadees atleet van het jaar.[4] Voor dezelfde prestaties werd zij door de Canadese pers verkozen tot vrouwelijke atleet van het jaar en ontving daarvoor de Bobbie Rosenfeld Award.[5]
Petitclerc trad op als vlaggendrager voor het Canadese team tijdens de openingsceremonie van de Gemenebestspelen in 2006. Petitclerc trad ook op als chef de mission voor de Gemenebestspelen van 2014.[6]
In de aanloop naar de Paralympische Spelen in 2012 werd Petitclerc benoemd tot coach en mentor van het Britse atletiekteam. Zij kwam hier te werken met haar voormalige coach Peter Eriksson, die door UK Athletics was aangesteld als hoofdcoach.[7]
Overzicht Paralympische medailles[bewerken | brontekst bewerken]
Senaat[bewerken | brontekst bewerken]
Op 18 maart 2016 werd Petitclerc, op advies van premier Justin Trudeau, benoemd tot lid van de Senaat. Zij nam zitting als een onafhankelijk senator, niet gebonden aan enig politieke partij. Petitclerc is lid van twee parlementaire commissies: "Agriculture and Forestry" en "Social affairs, science and technology". Haar politieke speerpunten zijn gezondheid en de rechten van mensen met een beperking of handicap. Zij gaf haar maiden speech in de Senaat in juni 2016, bij de bespreking van "Bill C-14", een wet tot aanpassing van het strafrecht en andere wetten gerelateerd aan medische hulp bij overlijden.[8]
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
Petitclerc woont in Montreal en doet haar trainingen op het sportcomplex Complexe sportif Claude-Robillard. Zij is gehuwd met James Duhamel, componist van electronische muziek, en moeder van een zoon.[2]
Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]
- Companion in de Orde van Canada (CC), 2009, "for her achievements as a Paralympic champion known internationally as an inspiration, and for her commitment to developing sports for athletes with a disability".[9]
- Ridder in de Nationale Orde van Quebec (CQ), 2005[10]
- Meritorious Service Medal - Civiel (MSM), 2002[11]
- Herinneringsmedaille ter gelegenheid van het Gouden Jubileum van Koningin Elizabeth II van Groot-Brittannië, 2002[12]
- Herinneringsmedaille ter gelegenheid van het Diamanten Jubileum van Koningin Elizabeth II van Groot-Brittannië, 2012[13]
_ribbon_bar.svg){kind=small}
- Ander eerbetoon
- Het ijshockeystadion van haar geboorteplaats Saint-Marc-des-Carrières is naar haar vernoemd.[14]
- Een ster op op Canada's Walk of Fame, 2009[15]
- Eredoctoraat in de Rechten van de Universiteit van Alberta, 2012[16]
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Chantal Petitclerc op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ a b (en) Laura Kaminker, 2007 Person of the Year: Chantal Petitclerc. New Mobility (1 januari 2008).
- ↑ a b (en) Wong, Jan, "Chantal Petitclerc, 2004", The Globe and Mail, 7 december 2005. Geraadpleegd op 19 oktober 2017.
- ↑ (en) Athletics - Women's EAD 800m – Wheelchair. thecfg.com (2002). Gearchiveerd op 1 april 2016. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "Petitclerc wins 2008 Lou Marsh Award", The Sports Network, 9 december 2008. Gearchiveerd op 4 juni 2011. Geraadpleegd op 24 oktober 2017.
- ↑ (en) "Petitclerc voted CP's female athlete of the year", The Sports Network, 26 december 2008. Gearchiveerd op 4 juni 2011. Geraadpleegd op 24 oktober 2017.
- ↑ (en) "Chantal Petitclerc brings passion to Commonwealth Games", CBC Sports, 17 juli 2014. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "Chantal Petitclerc to join GB Paralympic athletics team as coach", BBC, 28 november 2011. Gearchiveerd op 24 december 2013. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "Murray Sinclair, Chantal Peticlerc among 7 new Liberal-appointed Senators", CBC, 18 maart 2016. Gearchiveerd op 27 augustus 2018. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "Governor General announces 60 new appointments to the Order of Canada", Office of the governor General, 1 juli 2009. Gearchiveerd op 5 juli 2009. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (fr) "Ordre national du Québec", Ordre national du Québec. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "Mme Chantal Petitclerc, M.S.M.", Honours Secretariat, Office of the governor General, 26 september 2002. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "The Golden Jubilee Medal", Honours Secretariat, Office of the governor General. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "The Diamond Jubilee Medal", Honours Secretariat, Office of the governor General. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (fr) Paquette, Valérie, "Chantal Petitclerc visite « son » aréna", infoportnuef.com, 23 november 2011. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) "The Stars Align at the 12th Annual Canada's Walk of Fame", Canada's Walk of Fame, 16 juni 2009. Gearchiveerd op 20 juni 2009. Geraadpleegd op 5 november 2017.
- ↑ (en) Roy-Brenneis, Derek, "UAlberta honorary degrees announced", University of Alberta, 30 april 2012. Gearchiveerd op 4 juni 2012. Geraadpleegd op 5 november 2017.
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
