Conny Perrin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Conny Perrin
Roland Garros 2022 (kwalificatie)
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Zwitserland Zwitserland
Geboorteplaats Saint-Imier, Zwitserland
Geboortedatum 25 december 1990
Slaghand rechts[1]
Totaal prijzengeld 648.003 US dollar
Coach Cristian Villagran[1]
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 538–421
Titels 0 WTA, 13 ITF
Hoogste positie 134e (22 oktober 2018)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 370–283
Titels 1 WTA, 28 ITF
Hoogste positie 105e (15 april 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2016)
Laatst bijgewerkt op: 15 april 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Wimbledon 2019 (kwalificatie)

Conny Perrin (Saint-Imier, 25 december 1990) is een tennisspeelster uit Zwitserland. Zij begon op zesjarige leeftijd met tennis.[1] Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2007.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Perrin debuteerde in 2007 op het ITF-toernooi van Lenzerheide (Zwitserland). Zij stond in 2008 voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Boekarest (Roemenië) – hier veroverde zij haar eerste titel, door de Roemeense Diana Enache te verslaan. Tot op heden(april 2024) won zij dertien ITF-titels, de meest recente in december 2020 in Madrid (Spanje).

In 2011 kwalificeerde Perrin zich voor het eerst voor een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Birmingham. Haar beste resultaat op de WTA-toernooien is het bereiken van de kwartfinale op het toernooi van Limoges 2017.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 134e plaats, die zij bereikte in oktober 2018.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Perrin debuteerde in 2007 op het ITF-toernooi van Porto (Portugal), samen met landgenote Nicole Riner – hier veroverde zij meteen haar eerste titel, door het duo Claire de Gubernatis en Anna Savitskaya te verslaan. Tot op heden(april 2024) won zij 28 ITF-titels, de meest recente in 2024 in Bellinzona (Zwitserland).

In 2012 speelde Perrin voor het eerst op een WTA-hoofdtoernooi, op het toernooi van Straatsburg, samen met de Russin Marina Sjamajko. Zij stond in 2016 voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Rio de Janeiro, samen met de Britse Tara Moore – zij verloren van het koppel Verónica Cepede Royg en María Irigoyen. Vanwege deze finaleplaats kregen Perrin en Moore een wildcard[2] voor het vrouwen­dubbel­spel­­toernooi van Wimbledon.[3] Hiermee speelde zij haar eerste grandslamtoernooi.

In 2023 won Perrin haar eerste WTA-titel op het WTA 125-toernooi van Colina, samen met de Duitse Julia Lohoff.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 105e plaats, die zij bereikte in april 2024.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In 2019 maakte Perrin deel uit van het Zwitserse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 1–0.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2008 589 898
2009 407 727
2010 383 445
2011 272 304
2012 266 202
2013 386 202
2014 274 294
2015 360 209
2016 190 140
2017 198 215
2018 149 192
2019 208 283
2020 269 246
2021 224 182
2022 423 215
2023 339 137

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2023-11-18 Vlag van Chili WTA Colina gravel Vlag van Duitsland Julia Lohoff Vlag van Peru Lucciana Pérez Alarcón
Vlag van Chili Daniela Seguel
7-6, 6-2 details
verloren finales
1. 2016-02-20 Vlag van Brazilië WTA Rio de Janeiro gravel Vlag van Verenigd Koninkrijk Tara Moore Vlag van Paraguay Verónica Cepede Royg
Vlag van Argentinië María Irigoyen
1-6, 6-7 details
2. 2023-11-25 Vlag van Brazilië WTA Florianópolis gravel Vlag van Duitsland Julia Lohoff Vlag van Italië Sara Errani
Vlag van Frankrijk Léolia Jeanjean
5-7, 6-3, [7-10] details

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen deelname

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2016
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Conny Perrin.