Dubai World Championship 2015

Dubai World Championship ; DP WORLD TOUR CHAMPIONSHIP
Plaats	Dubai
Golfbaan	Jumeirah Golf
Par	72
Lengte	7017 meter, 7675 yards
Tour(s)	Europese Tour
Datum	19-22 november
Deelnemers	60
Prijzengeld	$ 8.000.000
Titelhouder	Henrik Stenson
Winnaar	Rory McIlroy
Portaal	Golf

De zesde editie van het Dubai World Championship werd gespeeld van 19 tot en met 22 november 2015 op de Jumeirah Golf in Dubai. Het was het laatste toernooi van de Europese Tour van 2015. Het prijzengeld was opnieuw $8.000.000. De Zweed Henrik Stenson was opnieuw titelverdediger.

Het seizoen wordt sinds 2013 afgesloten door de Final Series, bestaande uit vier toernooien met een gelimiteerd spelersveld: de BMW Masters en het WGC - HSBC Champions in China, het Turkish Airlines Open en het Dubai World Championship. Het prijzengeld van deze toernooien is hoger dan dat voor de andere toernooien van het seizoen. Na het laatste toernooi wordt bekendgemaakt wie de Race To Dubai gewonnen heeft.

Het spelersveld bevatte in 2015 zes spelers die de Race To Dubai hebben gewonnen: Rory McIlroy (2012 en 2014), Henrik Stenson (2013), Luke Donals (2011), Martin Kaymer (2010), Lee Westwood (2000 en 2009) en Justin Rose (2007). Verder deden er 26 spelers mee die in 2015 een toernooi op de Europese Tour wonnen.
Alle deelnemers speelden 72 holes. Zeven spelers konden nog de Race To Dubai winnen, waarbij vooral Danny Willett een goede kans had^[1].

Persconferentie[bewerken | brontekst bewerken]

Voorafgaand aan het toernooi werd bekendgemaakt dat er een nieuwe commissie binnen de Europese Tour werd opgericht, die zich vooral zal richten op de publiciteit. Er zal naar hoger prijzengeld worden gestreefd omdat de bekende spelers vaak de voorkeur geven aan het spelen op de Amerikaanse Tour, waar het prijzengeld veel hoger is. Ook zal het te langzaam spelen strenger worden bestraft^[2].

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

Er werd gespeeld op de Earth Course, de vierde en nieuwste baan van de Jumeirah Golf Estates in Dubai. De baan is ontworpen door Greg Norman. Er zijn weinig waterhindernissen. Er zijn wel veel bunkers gevuld met gemalen marmer, wat krassen op de clubs veroorzaakt. De par-3 zeventiende green ligt op een eiland, maar heeft vier bunkers om de bal droog te houden. De baan heeft een par van 72.

Hole	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	Totaal
Par	4	5	4	3	4	3	5	4	4	4	4	4	3	5	4	4	3	5	72
Meters	415	533	413	224	372	170	523	422	456	400	367	435	187	572	339	444	178	567	7017
Yards	454	583	452	245	407	186	572	461	499	437	401	476	204	626	371	486	195	620	7675

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Toen de helft van de spelers binnen was, stonden Marcus Fraser, Ian Poulter en Martin Kaymer samen op de eerste plaats. Thomas Pieters en Joost Luiten deelden de 12de plaats.
Andy Sullivan, de enige speler die een eagle maakte, voegde zich 's middags bij de leiders.
Rory McIlroy, leider van de Race To Dubai, nummer 3 van de wereld en winnaar van 2012, eindigde met zeven anderen op een gedeeld 6de plaats. Tweevoudig winnaar Henrik Stenson maakte een ronde van 77 en staat nummer T58, net als Scott Hend en Tommy Fleetwood.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De spelers werden opnieuw ingedeeld, de vier leiders speelden in de laatste twee groepen. Op hole 14 maakte Thangchai Jaidee zijn zesde birdie, waarna hij aan de leiding stond. 's Middags werd hij ingehaald door Patrick Reed, Andy Sullivan, die aan de leiding bleef, en Emiliano Grillo, die het toernooirecord verlaagde tot 64.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Dit toernooi bepaalde niet alleen wie wereldkampioen werd en de Race To Dubai zou winnen, maar ook wie de Rookie of the Year werd.
- Het verschil tussen nummer 1 van de Race To Dubai, Rory McIlroy, en nummer 2, Danny Willett, was slechts € 387, en zij stonden aan het einde van ronde 3 op de 2de en 6de plaats, met 4 slagen verschil. Degene die het hoogst zou eindigen, zou ook de Race To Dubai winnen.
- Drie rookies hadden aan het begin van dit kampioenschap een kans, Ben An, Matthew Fitzpatrick en Anirban Lahiri, maar na ronde 3 ging de strijd alleen nog maar tussen An en Fitzpatrick, die op resp. −12 en −11 staan. An had een voorsprong van € 322.423 op de Race To Dubai
.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste ronde had een duidelijke uitslag, Rory McIlroy scoorde 66 en werd met een voorsprong van 1 slag opnieuw wereldkampioen, tevens won hij voor de derde keer de Race To Dubai. Matthew Fitzpatrick scoorde 70, hij eindigde op de gedeeld vierde plaats en won de Player of the Year Award.

Volledige scores

Naam	R2D	OWGR	Score R1		Nr	Score R2		Totaal	Nr	Score R3		Totaal	Nr	Score R4		Totaal	Nr
Rory McIlroy	1	3	68	−4	T6	68	−4	−8	T4	65	−7	−15	2	66	−6	−21	1
Andy Sullivan	21	53	66	−6	T1	66	−6	−12	1	68	−4	−16	1	68	−4	−20	2
Branden Grace	6	19	68	−4	T6	69	−3	−7	T7	69	−3	−10	T9	67	−5	−15	3
Byeong-Hun An ^R	7	39	70	−2	T	68	−4	−6	T7	66	−6	−12	T4	71	−1	−13	T4
Emiliano Grillo	56	36	69	−3	T14	64	−8	−11	2	71	−1	−12	T4	71	−1	−13	T4
Matthew Fitzpatrick ^R	14	49	68	−4	T6	69	−3	−7	T7	68	−4	−11	T6	70	−2	−13	T4
Danny Willett	2	21	68	−4	T6	70	−2	−6	T13	67	−5	−11	T6	70	−2	−13	T4
Charl Schwartzel	31	55	71	−1	T28	65	−7	−8	T4	70	−2	−10	T9	69	−3	−13	T4
Francesco Molinari	43	68	67	−5	5	71	−1	−6	T13	69	−3	−9	T11	68	−4	−13	T4
Patrick Reed	15	14	70	−2	T23	65	−7	−9	3	68	−4	−13	3	73	+1	−12	T10
Martin Kaymer	22	26	66	−6	T1	71	−1	−7	T7	71	−1	−8	T13	68	−4	−12	T10
Bernd Wiesberger	9	30	72	par	T38	65	−7	−7	T7	72	par	−7	T17	71	−1	−8	T17
Thomas Pieters	28	90	69	−3	T14	69	−3	−6	T13	73	1	−5	T28	70	−2	−7	T22
Kiradech Aphibarnrat	11	41	73	+1	T46	65	−7	−6	T13	73	1	−5	T28	70	−2	−7	T22
Joost Luiten	50	83	69	−3	T14	72	par	-3	T28	68	−4	−7	T17	73	1	−6	T31
Thongchai Jaidee	8	28	69	−3	T14	67	−5	−8	T4	69	−3	−11	T6	77	+5	−6	T31
Marcus Fraser	53	135	66	−6	T1	72	par	−8	T13	74	2	−4	T35	71	−1	−5	T34
Ian Poulter	37	50	66	−6	T1	74	2	−4	T23	71	−1	−5	T28	74	+2	−3	T42