Duindoornvuurzwam

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Duindoornvuurzwam
Duindoornvuurwam
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Basidiomycota
Klasse:Agaricomycetes[1]
Orde:Hymenochaetales
Familie:Hymenochaetaceae
Geslacht:Fomitiporia
Soort
Fomitiporia hippophaeicola
(H. Jahn) Fiasson & Niemelä (1984)
Duindoornvuurzwam
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

De duindoornvuurzwam (Fomitiporia hippophaeicola)[2] is een zwam in de familie Hymenochaetaceae.

De soort kent verschillende synoniemen:

  • Phellinus hippophaecola - H. Jahn 1976[1]
  • Phellinus robustus f. hippophaes - Donk 1937[1]
  • Phellinus robustus f. hippophaes - Pilát 1942[1]

Het eerstgenoemde synoniem wordt nog op veel plaatsen in de literatuur gebruikt.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het harde, meerjarige[3] vruchtlichaam is hoef- tot consolevormig. Ze hechten zich zijdelings aan de waardplant. De afmeting is 3 tot 6 cm × 2 tot 4 cm en 2 tot 4 cm dik.[3] De kale tot fluwelige bovenzijde is geel tot roestbruin en vaak groen door algen.[3] Verse jaarlijkse groei is enigszins fluweelachtig. Kaneelbruine tot roestbruine buizen. De sporen zijn dextrinoïde, rondachtig tot eivormig en meten 5,5–8 × 5–7 μm.

Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]

De soort parasiteert[4] uitsluitend op de duindoorn[4], maar volgens G. Keizer groeit de zwam (ook) op meidoorn.[3] Ze komt met name voor op dikkere takken waar de struiken oud zijn en afsterven.[4]

Gebruik[bewerken | brontekst bewerken]

Door de hardheid van het vruchtlichaam is de soort niet consumeerbaar.