Émile Royer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Emile Royer)

Émile Jean Jacques Royer (Brussel, 27 april 1866 - Parijs, 16 mei 1916) was een Belgisch volksvertegenwoordiger.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Royer promoveerde tot doctor in de rechten en vestigde zich als advocaat.

Hij werd in 1908 verkozen tot socialistisch volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Doornik-Aat en vervulde dit mandaat tot aan zijn dood.

Samen met enkele andere parlementsleden vluchtte hij tijdens de Eerste Wereldoorlog naar Engeland en vervolgens naar Frankrijk.

Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]

  • Plaidoirie pour l'anarchiste Jules Moineau. Cour d'assises de la province de Liège. Procès des anarchistes, Juillet 1892, Brussel, 1894.
  • Ce que veulent les socialistes, Gent, 1908.
  • La Social-démocratie allemande et austro-hongroise et les socialistes belges, Londen, 1915.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • A la mémoire d'Emile Royer, in: Le Peuple, 19 mei 1916.
  • Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.