Finale (muziekstuk)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De muziekterm finale (uit het Latijn: finis = 'einde') duidt doorgaans op het laatste deel van een meerdelige compositie.

De finale kan diverse vormen aannemen, zoals een variatiewerk, een rondo, een fugatisch geschreven werk of enig andere vorm.

De term finale komt voor vanaf de vroege classicistische periode, en kan een slot vormen van bijvoorbeeld een opera, een symfonie of een sonate.

De finale heeft doorgaans een uitbundig, feestelijk en levendig karakter en heeft meestal een vlot tempo. In de finale kunnen elementen of motieven terugkeren uit eerdere delen of een climax zijn, doch dit is niet noodzakelijk.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

  • Coda - een in een deel geïntegreerde slotpassage
  • Epiloog - nawoord
  • Apotheose - term die in de muziek ook voor een grootse slotopbouw wordt gebezigd
  • Gigue - slotdeel van een suite
  • Postludium - naspel
  • Fine - muziekterm die het eind van de compositie aanduidt
  • Finalis - de slot- of grondtoon (of tonica) in met name kerkmuziek
  • Finale (software) - een veel gebruikt muzieknotatieprogramma