Frederik Johann Hinrichs
| Frederik Johann Hinrichs | ||
|---|---|---|
| ||
| Geboren | 9 december 1838 Heusden | |
| Overleden | 10 juli 1909 Delft | |
| Land/zijde |  Nederland
| |
| Rang | Generaal-majoor | |
Frederik Johann Hinrichs (Heusden, 9 december 1838 - Delft, 10 juli 1909) was een Nederlands generaal-majoor.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Hinrichs was de zoon van de conducteur der artillerie Lubbe Eden Hinrichs en Elizabeth Johanna Grul.[1] In 1865 trouwde hij met Isabella Maria Canneel met wie hij vier kinderen kreeg.[2]
Militaire loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Op 17-jarige leeftijd trad Hinrichs in dienst als kanonnier bij het eerste Regiment Vesting-Artillerie. Op 16 november 1861 werd hij benoemd tot tweede luitenant en zes jaar later tot eerste luitenant. Op 25 juni 1873 werd hij benoemd tot militaire onderintendant tweede klas en op 31 maart 1881 tot kapitein-intendant. Op 19 april 1884 werd hij bevorderd tot majoor-intendant, op 4 april 1890 tot luitenant-kolonel-intendant en op 13 september 1893 tot kolonel-intendant. In de laatste jaren van zijn carrière was hij werkzaam bij de Eerste Militaire Afdeling in Amsterdam. Na eigen verzoek nam Hinrichs ontslag in 1895. Hij verkreeg het Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als officier met jaarteken XXX.[3] Tijdens zijn pensioen werd hem op 28 augustus 1906 zijn laatste rang verleend: generaal-majoor.[4]
Hinrichs overleed op 71-jarige leeftijd in Delft. Zijn begrafenis, waar naar zijn wens niet gesproken werd, vond plaats op begraafplaats Jaffa.[5]
Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]
Hinrichs was de grootvader van sergeant Robert Hinrichs, die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwam bij de Birma-Siam-spoorweg.[6]
Bronnen, noten en/of referenties
|