Gebruiker:Fvp81/Christo Botev

Christo Botev
Algemene informatie
Volledige naam	Christo Botev Petkov
Geboren	6 Januari 1848 Kalofer
Overleden	1 Juni 1876 Vrachanska Gebergte
Nationaliteit	Bulgarije
Religie	Bulgaars-Orthodoxe Kerk
Bekend van	dichter - Revolutionair

Christo Botev, (Bulgaars: Христо Ботев) was een Bulgaarse revolutionair en dichter Samen met Vasil Levski is hij een van de meeste geliefde helden van de revolutionaire beweging om Bulgarije te bevrijden van de Ottomaanse heerschappij.

Biografie

Geboren op 6 Januari 1848 in Kalofer in een kroostrijk gezin. Zijn vader was er leerkracht, had gestudeerd in Odessa. Door het werk en studies van zijn vader maakte de familie deel uit van de intellectuele klasse in de stad.

Dankzij het netwerk van zijn vader kon Christo Botev in Odessa gaan studeren in 1863. Het is in deze periode dat hij kennis maakt met de Bulgaarse Raad in Odessa. Deze Raad hielp hem bij zijn studies, maar wakkerde ook zijn nationalistisch gevoel aan, daar de groep via russische steun de oprichting van een vrij Koninkrijk Bulgarije trachtte te bereiken.

Christo Botev en broers

Het Museumhuis "Christo Botev" in Kalofer

Zijn tijd in Odessa bleek geen succes. Hij vond het moeilijk om zijn plaats te vinden en had het lastig met de lijfstraffen op school. Bijgevolg mistte hij meer en meer lessen en spendeerde hij steeds meer tijd door in de bibliotheek. Hij las vooral russische werken. Waardoor hij in 1865 van school gestuurd werd.

In plaats van terug te gaan naar Bulgarije, bleef hij in Odessa en besloot les te geven aan de lokale Bulgaarse gemeenschap. Toen hij in 1867 het bericht kreeg dat zijn vader ernstig ziek was, keerde hij per boot terug naar Bulgarije. Het is in deze periode dat zijn eerste gedicht gepubliceerd werd, "Aan Mijn Moeder". Bij zijn terugkeer nam hij de taken van zijn vader over en gaf les, maar eens zijn vader hersteld was, werd hij teruggestuurd naar Odesso, om alsnog zijn studies af te werken.

In plaats van terug te keren naar Odessa trok Christo Botev naar Roemenië, namelijk Giurgiu. Hij arriveerde in September 1867. Hier kwam hij al snel in contact met andere revolutaionaire Bulgaren, zoals Chadzji Dimitar en andere. Een maand na zijn aankomst kregen ze het bericht dat de beroemde revolutionair Georgi Rakovski was overleden in Boekarest aan de gevolgen van tuberculose Ze reisden Boekarest om zijn begrafenis op 12 oktober 1867 bij te wonen. Hij bleef er enige tijd kleven en werkte er mee aan de uitgifte van Bulgaarse Revolutionaire kranten. Het is tijdens de periode in Boekarest dat hij Vasil Levski leerde kennen.

Na verloop van tijd besloot hij Boekarest te verlaten en verder door te reizen naar Odessa, maar eindigde uiteindelijk in de regio Bessarabië. Hier schreef hij zijn tweede gedicht "Aan Mijn Broer" en werkte opnieuw mee aan de uitgave van revolutionaire kranten.

Hij probeerde in de komende jaren deel uit te maken van de revolutionaire bezeging, maar werd ondanks zijn inzet vooral gezien als lesgever en schrijver. Hierdoor bleef hij in Roemenië rondzwerven van plek tot plek. In deze periode schreef hij enkele gedichten en bleef hij steevast samenwerken met revolutionaire kranten om de Bulgaarse Zaak te behartigen. Dit alles ging gepaard met steevast een vernadering van woonplaats en werk, waardoor hij meermaals problemen had om de eindjes aan elkaar te knopen.

Dit alles resulteerde dat hij in Galați zelfs overvallen pleegde en geld vervalste. Hij werd opgepakt en veroordeeld tot een gevangenisstraf. Tot hij in 1872 vrijgelaten werd

Na zijn vrijlating vestigde hij zich in Boekarest alwaar hij samen werkte met Karavelov aan de krant "Svoboda" . Het is in deze krant dat hij een van zijn bekendste werken, Hadzji Dimitar publiceert. Later werkte hij mee aan de publicatie van de krant "Nezavizimost"

Tot hij in 1874 mocht werken kreeg op een Bulgaarse school in Boekarest. Hij verliet de drukkerij van Karavelov en ontmoette daar zijn toekomstige vrouw, Veneta Vezireva. Ondanks de talrijke getuigenissen van persoonlijke conflicten met Karavelov, bleef Botev, zelfs na zijn aanstelling als leraar, actief samenwerken met de krant "Nezavisimost", waar zijn artikelen en feuilletons begonnen te verschijnen.

Latere jaren

In de zomer van 1874 raakte Christo Botev actief betrokken bij het werk van het Bulgaars Revolutionaire Centraal Comité en nam deel aan de algemene vergadering, gehouden in de drukkerij van Karavelov. Tijdens de bijeenkomst werd hij gekozen tot een van de vijf leden van de commissie en werd er de secretaris ervan.

In de herfst van 1874 drong er bij de revolutionairen op aan hun kritiek op Rusland stop te zetten, aangezien de Russische regering een oorlog tegen het Ottomaanse Rijk aan het plannen was om Bulgarije te bevrijden. In oktober stopte de publicatie van "Nezavisimost", en begon er een nieuwe krant "Zname" te verschijnen.

Botev nam het publiceren van "Zname" over en stoptte als leerkracht. In maart 1875 gingen Karavelov en Botev een openbaar conflict aan. Het dispuut tussen beide kwam in de pers, waardoor problemen onder de revolutionairen ontstond alsook de effectiviteit van het Bulgaars Revolutionaire Centraal Comité. In juni 1875 slaagde Botev erin de drukkerij te kopen.

In 1875 gaf Botev Benkovski de opdracht om Karavelov te executeren en revolutionaire papieren te verzamelen. Benkovski aarzelt echter en vindt een Solomonische oplossing. Hij slaagde erin hem te intimideren en zonder moord de archieven van het Centraal Comité weg te nemen.

Voor de aankoop van de drukkerij ontving Botev financiële hulp van zijn vrouw. Het was echter haar tweede huwelijk, uit haar eerste huwelijk kreeg ze een zoon.

In 1875 werd Karavelov uit het Centraal Comité verwijderd door hulp van Botev. Op 12 augustus werd een algemene vergadering gehouden, waarbij Botev de vice-voorzitter werd. Er werd besloten zo snel mogelijk een opstand te organiseren om te profiteren van de crisis in het Ottomaanse Rijk als gevolg van de opstand in Herzegovina. Botev werd door de commissie naar Rusland gestuurd om geld en wapens in te zamelen en de rekrutering van vrijwilligers voor de opstand onder de lokale Bulgaren te organiseren.

Botev ging naar Roemenië, Ukraïne en Moldavië om steun te zoeken bij de Bulgaarse migranten en e r werden verschillende groepen opgericht, maar de Russische regering was tegen een opstand in Bulgarije, waardoor ook promintente leden van de Bulgaarse gemeenschap tegen de bevrijdingsstrijd waren.