Gebruiker:Haaftjlv/DorisKearnsGoodwin

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Doris Kearns Goodwin
Haaftjlv/DorisKearnsGoodwin
Algemene informatie
Geboortenaam Doris Helen Kearns
Nationaliteit Amerikaanse
Beroep historica, auteur, politiek commentator
Familie
Kinderen 3

Doris Helen Kearns Goodwin, New York City, New York, V.S., 4 januari, 1943 is een Amerikaanse historica, biografe en politiek commentator.

Goodwin heeft biografieen geschreven van verscheidene Amerikaanse presidenten, te eten: Lyndon Johnson, John F. Kennedy, Abraham Lincoln, Theodore Roosevelt en Franklin Roosevelt.

Goodwin's boek No Ordinary Time: Franklin and Eleanor Roosevelt: The Home Front in World War II werd bekroond met de the Pulitzer Prize voor Geschiedenis in 1995.

Afkomst en opleiding[bewerken | brontekst bewerken]

Doris Helen Kearns werd geboren in Brooklyn,New York, als dochter van Helen Witt (geboren Miller) en Michael Francis Aloysius Kearns. Ze heeft een zuster, Jene Kearns. Haar grootouders van vaderszijde waren Ierse immigranten.[4] Ze groeide in Rockville Centre, New York waar ze de ;South Side High School doorliep. Ze studeerde aan het Colby College in Maine, waar zij lid was van Delta Delta Delta en Phi Beta Kappa, en in 1964 magna cum laude een bachelor of Arts'-graad behaalde. In 1964 werd haar een Woodrow Wilson-beurs toegekend om een doctorale studie te vervolgen.

In 1968 verwierf ze een Ph.D.-graad in Bestuurskunde aan Harvard University, met het proefschrift getiteld "Bede en Herverdeling: Een analyse van de relatie tussen het Congres en het Hof."

Carriere[bewerken | brontekst bewerken]

In 1967 ging Kearns naar Washington, D.C. als White House Fellow tijdens het kabinet-Lyndon B. Johnson. Johnson toonde aanvankelijk interesse om de jonge stagiaire in te huren als assistente in zijn Oval Office, maar nadat er een artikel van Kearns in The New Republic verscheen dat een scenario ontvouwde om Johnson uit zijn ambt te ontheffen wegens zijn behandeling van de Vietnamoorlog, werd zij in plaats daarvan op het Departement van Arbeid geplaatst; Goodwin schreef later dat ze zich opgelucht voelde dat ze deel kon blijven uitmaken van het stage-programma op welke departement dan ook. "The president ontdekte dat ik actief betrokken was bij de Anti-Vietnam Oorlog beweging en een artikel had geschreven, getiteld: 'How to Dump Lyndon Johnson'.

Ik dacht beslist dat hij mij uit het programma zou knikkeren, maar in plaats daarvan zei hij: "O, breng haar maar een jaar hier beneden, als ik haar niet voor me kan winnen, kan niemand het.."

Toen Johnson besloot zich niet kandidaat te stellen voor herverkiezing, haalde hij Kearns naar het Witte Huis als lid van staf, waar zij zich speciaal bezig hield met binnenlandse armoedebestrijding.

Na het aftreden van Johnson in 1969, doceerde Kearns gedurende tien jaar Bestuursrecht" aan Harvard, met inbegrip van een cursus over het Amerikaanse presidentschap. Tijdens deze periode, stond zij ook Johnson bij in het concipieren van zijn memoires. Haar eerste boek Lyndon Johnson and the American Dream, dat berustte op haar gesprekken met de overleden president, werd gepubliceerd in 1977. Het werd een New York Times bestseller en bood haar een springplank voor haar literaire carriere.

Als sportjournalist was Goodwin de eerste vrouwelijke journalist die in in 1979 de kleedkamer van de Boston Red Sox betrad. Ze adviseerde ten behoeve van Ken Burns's documentaire Baseball én figureerde daar ook in.

Plagiaat-kwestie[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 2002 raakte Goodwin verwikkeld in beschuldigingen dat zij in haar bestseller The Fitzgeralds and the Kennedys verscheidene fragmenten van andere auteurs had geplagieerd. Na aanvankelijk pogingen het probleem te bagatelliseren was zij na inzage van bewijs haar fout te erkennen. Ze nam de niet verkochte oplage terug en maakte werk van een gecorrigeerde versie van de bestseller. De kwestie noopte haar echter zich terug te trekken uit het bestuur van de Pulitzer Prijs en tot het neerleggen van haar rol van "vaste gast" in het PBS "Newshour"-programma.[1].

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Lyndon Johnson and the American Dream (1977)
  • The Fitzgeralds and the Kennedys: An American Saga (1987)
  • No Ordinary Time: Franklin and Eleanor Roosevelt: The American Homefront During World War II (1995) [2].
  • Wait Till Next Year: A Memoir(1997)
  • Team of Rivals: The Political Genius of Abraham Lincoln (2005) [3].
  • The Bully Pulpit: Theodore Roosevelt, William Howard Taft, and the Golden Age of Journalism (2013)
  • Leadership in Turbulent Times {2018).

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Goodwin won in 1995 de Pulitzer Prijs voor Geschiedenis vor No Ordinary Time: Franklin and Eleanor Roosevelt: The Home Front During World War II (1994).

In 1998 werd zij uitgenodigd zitting te nemen in de Amerikaanse Academie van Kunsten en Wetenschappen.

Zij won in 2005 de Lincoln Prize (voor het beste boek over de Amerikaanse Burgeroorlog) voor Team of Rivals: The Political Genius of Abraham Lincoln (2005), een boek over Abraham Lincoln's presidentiele kabinet. Een deel van het boek werd door filmregisseur Spielberg gebruikt voor zijn film "Lincoln" uit 2012.

2014: Andrew Carnegie Medal for Excellence in Fiction and Nonfiction: voor The Bully Pulpit: Theodore Roosevelt, William Howard Taft, and the Golden Age of Journalism. Het boek won ook de "American History Book Prize", toegekend door de New York Historical Society.

In 2016 figureerde Goodwin als zichzelf in de vijfde episode van American Horror Story: Roanoke.

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Goodwin is sinds 1975 gehuwd met Richard N. Goodwin, voorheen een politiek adviseur en speechwriter van John F. Kennedy en diens broer Robert F. Kennedy en vicepresident Lyndon B. Johnson. Het paar heeft samen drie kinderen, waarvan de oudste uit een eerder huwelijk van Goodwin.