Gerard Manley Hopkins

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gerard Manley Hopkins

Gerard Manley Hopkins (28 juli 18448 juni 1889) was een Engelse dichter, rooms-katholieke bekeerling en jezuïetenpater die pas in de 20e eeuw echte erkenning kreeg als victoriaanse dichter voor zijn experimenteel en origineel werk. Met name zijn exploraties in prosodie (de leer van het gebruik van de woorden en lettergrepen in de versbouw of zinsbouw) en "springritmes" betekenden een opvallende vernieuwing binnen de traditionele victoriaanse poëzieopvatting.

Hij studeerde aan de Universiteit van Oxford.

Werk (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • "Barnfloor and Winepress"
  • "The Bugler's First Communion"
  • "Carrion Comfort"
  • "God's Grandeur"
  • "The Loss of the Eurydice"
  • "New Readings"
  • "Pied Beauty"
  • "Rosa Mystica"
  • "A Soliloquy of one of the Spies left in the Wilderness"
  • "Spring"
  • "Spring and Fall"
  • "That Nature is a Heraclitean Fire"
  • "The Windhover"
  • The Wreck of the Deutschland
Zie de categorie Gerard Manley Hopkins van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.