Good Night, and Good Luck

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Good Night, and Good Luck
Tagline We will not walk in fear of one another.
Regie George Clooney
Producent Grant Heslov
Scenario George Clooney
Grant Heslov
Hoofdrollen David Strathairn
George Clooney
Cinematografie Robert Elswit
Distributie Warner Independent Pictures (VS), Paradiso Entertainment (Ned)
Première 7 oktober 2005 (VS)
Speelduur 93 minuten
Taal Engels
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Gewonnen prijzen 37
Overige nominaties 107 (o.a. 6 Oscars)
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Good Night, and Good Luck is een Amerikaanse film uit 2005 geschreven door George Clooney en Grant Heslov en tevens geregisseerd door Clooney.

De productie werd genomineerd voor zes Oscars, waaronder die voor beste film, beste regisseur, beste hoofdrolspeler (David Strathairn) en beste origineel scenario. Meer dan twintig andere prijzen werden de film daadwerkelijk toegekend, waaronder een European Film Award voor beste niet-Europese film, een Golden Trailer Award voor beste drama. Satellite Awards voor beste artdirection en beste scenario en een National Board of Review Award voor beste film.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De film behandelt de paranoïde sfeer in Amerika in de hoogtijdagen van Joe McCarthy. Presentator Edgar R. Murrow van de televisiezender CBS bindt de strijd aan met de valse beschuldigingen en lastercampagnes van McCarthy. Uiteindelijk komt McCarthy ten val, maar Murrow betaalt ook een prijs. Zijn nieuwsshow is te controversieel voor adverteerders, en hij wordt wegbezuinigd ten gunste van goedkoop entertainment.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Senator Joseph McCarthy

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

  • Toen een voorlopige versie van deze film werd vertoond aan een publiek, vonden de meeste toeschouwers dat de acteur die McCarthy speelde irritant en schreeuwerig overkwam. Zij reageerden echter op archiefmateriaal van de echte McCarthy.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]