HMS Raleigh (1919)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag
Vlag
HMS Raleigh
Vlag
Vlag
Raleigh in de haven van Vancouver (Brits-Columbia)
Overzicht
Type Zware kruisers
Klasse Hawkinsklasse
Naamsein Raleigh
Naamgever Walter Raleigh
Geschiedenis
Werf William Beardmore and Company (Dalmuir)
Kiellegging 9 december 1915
Tewaterlating 28 augustus 1919
In dienst gesteld juli 1921
Uit dienst gesteld 8 augustus 1922 (schipbreuk)
Status Vernietigd (1926), wrak op duikbare diepte
Algemene kenmerken
Waterverplaatsing 9.910 t
Lengte 184,4 m
Breedte 19,8 m
Diepgang 5,9 m
Bemanning 500
Techniek en uitrusting
Aandrijving vier stoomturbines
vier aandrijfassen
Machinevermogen 52.000 kW
Snelheid 31 knopen (~57 km/h)
Bewapening 7 × 191 mm kanon
6 × 76 mm low angle-kanonnen
4 x 76 mm luchtafweerskanonnen
2 x 40 mm luchtafweerskanonnen
6 × 533 mm torpedobuizen
Pantser gordel: 38–76 mm
dek: 25–38 mm
geschuttorens: 25 mm
Portaal  Portaalicoon   Marine

HMS Raleigh was een van de vijf zware kruisers van de Hawkinsklasse gebouwd voor de Royal Navy tijdens de Eerste Wereldoorlog, al was het schip pas klaar in 1921. Ze was bij haar indienstneming toegewezen aan het North America and West Indies Station waar ze vaak als vlaggenschip fungeerde.

Na in 1921–22 verschillende havens in de Caraïbische Zee, Golf van Mexico en aan beide kusten van de Verenigde Staten en Canada bezocht te hebben, liep de Raleigh in augustus 1922 aan de grond in het Dominion Newfoundland. Daarbij lieten 12 bemanningsleden het leven.

Het marineschip kon ter plaatse gedeeltelijk geborgen worden en werd in 1926 met explosieven vernietigd, al is een deel van het wrak overgebleven in het erg ondiepe water bij Point Amour.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie HMS Raleigh (1919) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.