He's so fine
He’s so fine is een lied geschreven door Ronald Mack.
The Chiffons[bewerken | brontekst bewerken]
| He’s so fine | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Single van: The Chiffons | |||||||
| Van het album: He’s so fine | |||||||
| B-kant(en) | Oh my lover | ||||||
| Uitgebracht | december 1962 | ||||||
| Opname | december 1962 | ||||||
| Genre | popmuziek doowop | ||||||
| Duur | 1:53 | ||||||
| Label | Laurie Records | ||||||
| Producent(en) | Phil Margo, Mitch Margo, Jay Siegal en Hank Medress | ||||||
| The Chiffons | |||||||
| |||||||
| Volgorde op plaat | |||||||
| |||||||
| (en) MusicBrainz-pagina | |||||||
| |||||||
He’s so fine is de debuutsingle van The Chiffons. De schrijver van He’s so fine, Ronald Mack, was zelfbenoemd manager van die zanggroep; hij was daarvoor al bevriend met de zangeressen. Hij hoorde ze zingen in een middelbare school en vond de zangstemmen heel mooi. Het gehele pakket viel op bij productiemaatschappij Bright Tunes Corporation, wiens eigenaren The Tokens het plaatje gingen produceren. Tijdens de opnamen kwam geluidstechnicus Johnny Cue met het idee de achtergrondzang aan/op te vullen met het thema 'doo-lang doo-lang doo-lang' hetgeen de muzikale handtekening werd van het lied. Het plaatje werd aangeboden aan Capitol Records, maar de toenmalige directeur Voyle Gilmore vond het liedje te gewoontjes en te simpel. Capitol had hiervoor al negen flops, die waren geproduceerd door The Tokens, te verwerken gehad. The Tokens moesten leuren om het plaatje uiteindelijk uitgegeven te krijgen. Na tal van platenlabels afgelopen te zijn verscheen het uiteindelijk bij Laurie Records. The Tokens hadden eigenlijk Oh my lover als A-kant in gedachten; het liep anders.
Capitol had een blunder begaan. He’s so fine beklom al snel de Billboard Hot 100. In 15 weken notering stond het vier weken nummer 1. In het Verenigd Koninkrijk werd het ook redelijk verkocht, twaalf weken met hoogste notering plaats 16. Nederland en België hadden nog geen officiële hitparade. Mack zelf had pech. Tijdens de periode dat het plaatje in de Verenigde Staten op 1 stond overleed hij. De volgende single van The Chiffons, Lucky me, flopte trouwens gigantisch.
Er volgden later nog een aantal covers door The Pearls en Duane Eddy, maar daarvan was het succes aanmerkelijk minder. Jody Miller wist in 1971 wel enig succes te boeken met een countryversie. Ze haalde de 53e plaats in de Billboardlijst.
In 1979 was het lied te horen in de film Quadrophenia gebaseerd op het gelijknamige album van The Who.
Controverse[bewerken | brontekst bewerken]
In 1970 begonnen de problemen met dit lied. George Harrison bracht zijn My Sweet Lord uit. De erfgenamen van Mack vonden dat nummer wel erg lijken op He’s fine en spanden een rechtszaak aan vanwege vermeend plagiaat. Daarvoor moest My Sweet Lord wel geheel muzikaal ontleed worden. Het werd een langlopende zaak, die uiteindelijk resulteerde in de overgave van Harrison, die wel bleef volhouden dat de gelijkenis puur toeval was. De rechtsgang leverde twee opmerkelijke zaken op:
- de Chiffons namen een versie op van My Sweet Lord
- George Harrison componeerde This Song.
Radio 2 Top 2000[bewerken | brontekst bewerken]
| Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000[noot 1] | '99 | '00 | '01 | '02 | '03 | '04 | '05 | '06 | '07 | '08 | '09 | '10 | '11 | '12 | '13 | '14 | '15 | '16 | '17 | '18 | '19 | '20 | '21 | '22 | '23 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| He's so fine | - | 1964 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
- ↑ Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.
Bronnen, noten en/of referenties
|