Igor Sjalimov

Igor Mihajlovitsj Sjalimov
	Igor Sjalimov als trainer van Krasnodar, 2016
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Igor Mihajlovitsj Sjalimov ; Игорь Михайлович Шалимов
Geboortedatum	2 februari 1969
Geboorteplaats	Moskou, Sovjet-Unie
Lengte	182 cm
Positie	Aanvallende middenvelder
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 2002
Senioren
Interlands
Getrainde teams
2001–2002; 2003; 2008–2011; 2015–2016; 2016; 2016; 2016–2018; 2018–2019; 2019–2020	Krasnoznamensk; Oeralan Elista; Rusland (vrouwenelftal); Krasnodar B; Krasnodar (assistent); Krasnodar (interim); Krasnodar; Chimki; Achmat Grozny
Portaal	Voetbal

Igor Mihajlovitsj Sjalimov (Russisch: Игорь Михайлович Шалимов) (Moskou, 2 februari 1969) is een Russisch voetbalcoach en voormalig profvoetballer die als aanvallende middenvelder speelde.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Sjalimov brak eind jaren tachtig door bij Spartak Moskou. Hiermee werd Sjalimov landskampioen van de Sovjet-Unie in 1989. In 1991 verkaste hij naar Italië, waar hij vervolgens het grootste gedeelte van zijn loopbaan zou slijten. Sjalimov speelde eerst voor Internazionale (1992–1994) en hoorde bij de selectie die in 1994 de UEFA Cup 1993/94 won na winst in de dubbele finale tegen Casino Salzburg, maar hij speelde zelf niet mee. Inter won beide wedstrijden met 1–0 (doelpunten van Nicola Berti de eerste wedstrijd en Wim Jonk de tweede wedstrijd). In 1994 en 1995 verhuurde Inter Sjalimov aan MSV Duisburg uit Duitsland. Hierna, tijdens het seizoen 1995/96, werd de Russische spelmaker bij het Zwitserse FC Lugano gestald. Sjalimov besloot om Inter definitief te verlaten. Hij tekende een contract bij Udinese. Bij Inter maakte hij nog elf doelpunten uit zesenvijftig competitiewedstrijden, maar bij Udinese stokte de machine van Sjalimov, die halverwege het seizoen 1995/96 was neergestreken. Na een half seizoen in Udine verhuisde hij naar Bologna. Sjalimov haalde drieëndertig competitiewedstrijden uit achtendertig en scoorde vijfmaal.

Sjalimov maakte in 1998 de overstap naar SSC Napoli, de club waar Diego Maradona het vorige decennium nog schitterde. Sjalimov speelde negentien competitiewedstrijden, waarin hij twee keer scoorde. Het verblijf van Sjalimov op San Paulo was van relatief korte duur. In augustus 1999 werd Sjalimov door de Russische voetbalbond voor twee jaar op non-actief gezet nadat hij positief testte op het gebruik van nandrolon, een verboden middel voor professionele sporters (steroïde).^[2] Sjalkimov zat deze schorsing volledig uit. Op 10 februari 2002 kondigde Sjalimov aan te stoppen met voetballen.^[3]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Sjalimov was aanwezig op drie grote toernooien: het WK 1990 in Italië met de Sovjet-Unie, EURO 1992 in Zweden met het tijdelijke GOS en EURO 1996 in Engeland met het Russisch voetbalelftal. In 1994, voorafgaand aan het WK 1994 in de Verenigde Staten, was hij een van de sterspelers van het Russisch voetbalelftal die niet wilde spelen onder bondscoach Pavel Sadyrin.^[4] Het algemeen totaal van doelpunten van Sjalimov voor de Sovjet-Unie en Rusland staat op vijf treffers.