Mariene ecoregio Salomonarchipel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Mariene ecoregio Salomonarchipel (135) (Engels: Solomon Archipelago marine ecoregion) is een biogeografische regio en ligt in het westen van de Grote Oceaan in de Mariene provincie Oostelijke Koraaldriehoek (31) in het Marien rijk Centrale Indo-Pacific. De mariene ecoregio is vastgesteld door het World Wide Fund for Nature en The Nature Conservancy en is vernoemd naar de Salomonseilanden.[1][2]

In het oosten grenst het gebied aan de mariene ecoregio Vanuatu (148), in het zuidwesten aan de mariene ecoregio Salomonzee (136) en in het noordwesten aan de mariene ecoregio Bismarckzee (134).[1][3]

Geografie[bewerken | brontekst bewerken]

De mariene ecoregio ligt in het westen van de Grote Oceaan rond de Salomonseilanden en het uiterste oosten van Papoea-Nieuw-Guinea met de Noordelijke Salomonseilanden. Het gebied ligt in het westen een stuk in de Salomonzee en strekt zich uit van de wateren van de oostkust van Nieuw-Ierland, rond de eilanden Buka en Bougainville in het noordwesten tot aan het eiland Makira in het zuidoosten.[3]

Door het gebied stroomt de Pacifische Zuidequatoriale stroom.[4]

Biogeografie[bewerken | brontekst bewerken]

Het gebied kent zeeleven dat houdt van tropische temperaturen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]