Reuzenlangpootmug

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Reuzenlangpootmug
Reuzenlangpootmug (mannetje)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Onderstam:Hexapoda (Zespotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Diptera (Tweevleugeligen)
Onderorde:Nematocera (Muggen)
Familie:Tipulidae
Geslacht:Tipula
Ondergeslacht:Tipula
Soort
Tipula maxima
Poda, 1761
Reuzenlangpootmug (vrouwtje)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Reuzenlangpootmug op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De reuzenlangpootmug (Tipula maxima) behoort zoals alle langpootmuggen tot de orde van de tweevleugeligen en is de grootste langpootmug in Midden-Europa.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De reuzenlangpootmug wordt tot 40 mm lang en heeft een bruingrijs achterlijf met aan de zijkanten donkere vlekken. De vleugels hebben een spanbreedte van 33-65 mm. Op de voorrand van de vleugel zitten drie scherpbegrensde, ongeveer driehoekige, grijze vlekken. Op het achterste deel van de vleugel zitten verder vaag begrensde, grijze vlekken. De mug heeft zeer lange achterpoten, die bijna twee keer zo lang zijn als het lichaam en zoals alle langpootmuggen 13-delige antennen.

De geslachten zijn uiterlijk door de bouw van het achterlijf te onderscheiden. De mannetjes hebben aan het eind een duidelijke, knotsvormige verdikking, het hypopygium. De vrouwtjes hebben een spits toelopende legbuis.

De larven (emelten) worden tot 5 cm lang.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

De reuzenlangpootmug komt voor in de gematigde gebieden van Europa. Vooral in bossen in heuvelachtigland langs bronnen en beken. Plaatselijk algemeen in Nederland en België.

Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]

De reuzenlangpootmug vliegt van mei tot juli. In rust houdt de reuzenlangpootmug de vleugels gespreid. De larve leeft in de vlakke oevers van kleine, stromende wateren.

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Heiko Bellmann: Der Neue Kosmos Insektenführer, Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co, Stuttgart 1999, ISBN 3-440-07682-2

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • Kaarten met waarnemingen:
Zie de categorie Tipula maxima van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.