Spurrie
| Spurrie | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Gewone spurrie (Spergula arvensis) | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Spergula L. (1753) | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| Spergula arvensis L. | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Spurrie (Spergula) is een geslacht van planten uit de anjerfamilie (Caryophyllaceae). De wetenschappelijke naam werd in 1753 gepubliceerd door Carl Linnaeus in Species plantarum. Het lectotype van de naam is Spergula arvensis L., en werd in 1956 geselecteerd door William Bertram Turrill.[1]
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Soorten uit dit geslacht zijn kruidachtige, één- of tweejarige planten met lijnvormige bladen. De bloemen hebben vijf kelk- en vijf kroonbladen. De kroonbladen zijn hooguit iets korter dan de kelkbladen of langer. Het aantal meeldraden is doorgaans tien. Het verschil met de verwante schijnspurrie (Spergularia) is dat bij de laatste de bladen paarsgewijs tegenover elkaar staan, en bij spurrie in schijnkransen. Het vruchtbeginsel draagt bij spurriesoorten vijf stijlen, bij schijnspurries drie.
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
In Nederland, België en Luxemburg kunnen de volgende soorten worden aangetroffen:[2][3]
- Spergula arvensis L. – Gewone spurrie
- Spergula morisonii Boreau – Heidespurrie
- Spergula pentandra L. – Vijfhelmige spurrie
- Spergula platensis (Cambess.) Shinners
- Spergula vernalis Willd.
| Bronnen, noten en/of referenties |