Stefan Simonsson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Stefan Simonsson
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Zweden Zweden
Geboorteplaats Hylte
Geboortedatum 5 januari 1960
Lengte 175
Profdebuut 1977
Met pensioen 1986
Slaghand Rechts
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 99–123
Hoogste positie 48 (23 mei 1983)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4R (1984)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R (1980, 1983, 1984, 1985)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R (1982)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R (1982, 1984)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 79–107
Titels 2
Hoogste positie 88 (2 januari 1984)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1R (1984)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3R (1983)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R (1983, 1984)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R (1983)
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Per Stefan Mikael Simonsson (Hyltebruk, 5 januari 1960) is een Zweeds voormalig tennisser.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Simonsson verloor in 1978 het juniorentoernooi op de US Open in het enkelspel van landgenoot Per Hjertquist. Hij maakte zijn profdebuut in 1977 op het ATP-toernooi van Båstad. In 1982 verloor hij zijn enige finale in het enkelspel tegen de Amerikaan Vitas Gerulaitis op de ATP Florence. Hij won twee titels in het dubbelspel aan de zijde van Magnus Tideman de ATP Bordeaux en aan de zijde van zijn broer Hans Simonsson de ATP Hilversum.

Na zijn carrière werd hij coach van Magnus Gustafsson en Magnus Larsson.

Privéleven[bewerken | brontekst bewerken]

Zijn broer Hans Simonsson was ook een proftennisser.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Verloren finales
1. 16 mei 1982 Vlag van Italië ATP Florence Gravel Vlag van Verenigde Staten Vitas Gerulaitis 6-4, 3-6, 1-6 details
gewonnen challengers
1. 17 augustus 1981 Vlag van Frankrijk Le Touquet Gravel Vlag van Frankrijk Georges Goven 6-2, 6-1, 7-5

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 23 september 1983 Vlag van Frankrijk ATP Bordeaux Gravel Vlag van Zweden Magnus Tideman Vlag van Argentinië Francisco Yunis
Vlag van Argentinië Juan Carlos Yunis
6-4, 6-2 details
2 28 juli 1985 Vlag van Nederland ATP Hilversum Gravel Vlag van Zweden Hans Simonsson Vlag van Australië Carl Limberger
Vlag van Australië Mark Woodforde
6-3, 6-4 details
Verloren finales herendubbel
1. 14 november 1983 Vlag van Italië ATP Ferrara Tapijt Vlag van Tsjecho-Slowakije Stanislav Birner Vlag van Zuid-Afrika (1982-1994) Bernard Mitton
Vlag van Verenigde Staten Butch Walts
6-7, 6-0, 3-6 details
gewonnen challengers
1. 17 augustus 1981 Vlag van Frankrijk Le Touquet Gravel Vlag van Zweden Anders Järryd Vlag van Tsjecho-Slowakije Miloslav Lacek
Vlag van Tsjecho-Slowakije Libor Pimek
7-5, 7-5

Resultaten grote toernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1980 1981 1982 1983 1984 1985 1986
grandslamtoernooien
Australian Open 4R
Roland Garros 1R 1R 1R 1R
Wimbledon 1R 3R 2R 2R 1R
US Open 2R 1R 2R

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1982 1983 1984 1985
grandslamtoernooien
Australian Open 1R
Roland Garros 2R 3R 2R 2R
Wimbledon 2R 2R
US Open 3R 1R

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]