Syndroom van Wilkie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Esculaap Neem het voorbehoud bij medische informatie in acht.
Raadpleeg bij gezondheidsklachten een arts.
Syndroom van Wilkie
Classificatie
Specialisatie gastro-enterologie
Coderingen
ICD-10 K55.1
ICD-9 557.1
DiseasesDB 12692
eMedicine article/932220
Portaal  Portaalicoon   Geneeskunde

Het syndroom van Wilkie is een gastro-vasculaire aandoening waarbij het derde en laatste deel van de twaalfvingerige darm gekneld raakt tussen de buikaorta en de arteria mesenterica superior.

Het betreft een zeldzaam syndroom, met als voornaamste symptoom hevige buikpijnen na een maaltijd.

Het syndroom van Wilkie is ook wel bekend als het SMA-syndroom, waarbij SMA de afkorting is van superior mesenteric artery, de Engelse benaming van de arteria mesenterica superior. Het SMA-syndroom werd in 1861 eerst beschreven door Carl Freiherr von Rokitansky bij slachtoffers tijdens autopsie, maar bleef pathologisch ongedefinieerd tot 1927, toen de Schotse chirurg David Wilkie (1882-1938) een uitgebreide beschrijving publiceerde gebaseerd op een reeks van 75 patiënten.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]