Naar inhoud springen

Tweede Kamerverkiezingen in het kiesdistrict Helmond (1888-1918)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kiesdistrict Helmond (1888)

Tweede Kamerverkiezingen in het kiesdistrict Helmond (1888-1918) geeft een overzicht van verkiezingen voor de Nederlandse Tweede Kamer in het kiesdistrict Helmond in de periode 1888-1918.[1]

Het kiesdistrict Helmond was eerder ingesteld geweest in de periode 1848-1850. Het kiesdistrict werd opnieuw ingesteld na de grondwetsherziening van 1887. Tot het kiesdistrict behoorden vanaf dat moment de volgende gemeenten: Aalst, Aarle-Rixtel, Asten, Bakel en Milheeze, Budel, Deurne, Geldrop, Heeze, Helmond, Leende, Lierop, Maarheeze, Mierlo, Nuenen, Gerwen en Nederwetten, Soerendonk, Sterksel en Gastel, Someren, Stiphout, Tongelre, Vlierden, Waalre en Zesgehuchten.


Legenda

  • vet: gekozen als lid van de Tweede Kamer.

6 maart 1888[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na vervroegde ontbinding van de Tweede Kamer.[2]

6 maart
Kiesgerechtigden 2.580
Opkomst 1.460
Geldige stemmen 1.452
Blanco stemmen 4
Kandidaten
P.J.F. Vermeulen[3] 1.689
P.A. van de Mortel 60
V. van den Heuvel 27

9 juni 1891[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

9 juni
Kiesgerechtigden 2.679
Opkomst 1.813
Geldige stemmen 1.808
Blanco stemmen 4
Kandidaten
P.J.F. Vermeulen[4] 1.343
H. Goeman Borgesius 105

10 april 1894[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na vervroegde ontbinding van de Tweede Kamer.

10 april
Kiesgerechtigden 2.664
Opkomst 1.207
Geldige stemmen 1.202
Blanco stemmen 3
Kandidaten
P.J.F. Vermeulen[4] 1.156

15 juni 1897[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

15 juni
Kiesgerechtigden 5.541
Kandidaten
P.J.F. Vermeulen[4]

Vermeulen was de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.[5]

14 juni 1901[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

14 juni
Kiesgerechtigden 5.540
Kandidaten
C.A.M. Raymakers

Raymakers was de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.

16 juni 1905[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

16 juni
Kiesgerechtigden 6.084
Kandidaten
E.R.H. Regout

Regout was de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.

11 juni 1909[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

11 juni
Kiesgerechtigden 6.570
Kandidaten
E.R.H. Regout[4]

Regout was de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.

12 juli 1910[bewerken | brontekst bewerken]

Edmond Regout, gekozen bij de verkiezingen van 11 juni 1909, trad op 7 juni 1910 af in verband met zijn benoeming als minister van Justitie in het kabinet-Heemskerk. Om in de ontstane vacature te voorzien werd een tussentijdse verkiezing gehouden.

12 juli
Kiesgerechtigden 6.939
Opkomst 5.548
Geldige stemmen 5.483
Blanco stemmen 65
Kandidaten
A.N. Fleskens 3.218
I.A. Swane 2.265

17 juni 1913[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

17 juni
Kiesgerechtigden 7.945
Kandidaten
A.N. Fleskens[4]

Fleskens was de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.

15 juni 1917[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezingen werden gehouden na ontbinding van de Tweede Kamer.

15 juni
Kiesgerechtigden 9.103
Kandidaten
A.N. Fleskens[4]

De zeven in de vorige Tweede Kamer vertegenwoordigde partijen hadden afgesproken in elkaars kiesdistricten geen tegenkandidaten te stellen.[6] Fleskens was derhalve de enige kandidaat; hij werd zonder nadere stemming gekozen verklaard.

Opheffing[bewerken | brontekst bewerken]

De verkiezing van 1917 was de laatste verkiezing voor het kiesdistrict Helmond. In 1918 werd voor verkiezingen voor de Tweede Kamer overgegaan op een systeem van evenredige vertegenwoordiging met kandidatenlijsten van politieke partijen.