Willem Thies
Willem Thies (Nijmegen, 17 februari 1973) is een Nederlands dichter.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Zijn gedichten verschenen in diverse literaire tijdschriften (onder andere Passionate, De Tweede Ronde, De Brakke Hond, Nymph, Krakatau, Hollands Maandblad, De Academische Boekengids, The Polranny Times), en de bloemlezingen 25 jaar Nederlandstalige poëzie 1980-2005 in 666 en een stuk of wat gedichten (Chrétien Breukers), De 100 beste gedichten van 2006 (Henk van der Waal) en De 100 beste gedichten van 2008 (Rob Schouten). Hij schrijft poëzierecensies voor de recensiewebsite Poëzierapport,[1] onderdeel van literair weblog De Contrabas.
Hij kreeg tijdens Poetry International de C. Buddingh'-prijs voor het beste poëziedebuut van 2006 voor zijn dichtbundel Toendra: "Het leven is een hardvochtig krijgstoneel en Willem Thies brengt daar parlando en staccato, expressief en in paradoxen, in litanieën en in laconieke versjes, verslag van uit." (juryrapport)
De bespreking Observaties van een zwartromanticus met een fascinatie voor wapens, en een aflevering van de Levende Dichtersalmanak (VPRO's De Avonden, 24 februari 2006), gewijd aan het gedicht De onmacht van Michelangelo - zijn te vinden op de boekensite van de VPRO.
In april 2008 verscheen zijn tweede bundel Na de vlakte, in 2009 genomineerd voor de J.C. Bloem-poëzieprijs. Naar aanleiding van zijn derde bundel, Twee vogels één kogel (maart 2012) schreef Rob Schouten: "In veel van Thies' poëzie heerst een stadse drukte, maar bij nadere beschouwing loopt er vooral één iemand rond, een dichter die ziet dat hij als Atlas die hele wereld moet torsen. Zonder scepsis vervult Thies die opdracht in klare, intelligente gedichten."[2] Guus Middag schreef "Thies is van huis uit een ingetogen, afwachtende dichter. Hij doet sober verslag van zijn waarnemingen."[3] Daarna verschenen nog de bundels Meer mensen dan reddingsvesten (september 2015), Na het paringsritueel (september 2018) en Schoon (januari 2020).[4]
De laatste bundel Mijn zoon hij zegt verscheen in mei 2021 bij Uitgeverij Podium.[5][6]
Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]
| Datum uitgave | Titel | Uitgever | ISBN |
|---|---|---|---|
| 2006 (februari) | Toendra | Uitgeverij 521 | 9049970168 |
| 2008 (april) | Na de vlakte | Uitgeverij Podium | 9789057590696 |
| 2012 (maart) | Twee vogels één kogel | Uitgeverij Podium | 9789057595165 |
| 2015 (september) | Meer mensen dan reddingsvesten | Uitgeverij Podium | 9789057597435 |
| 2018 (september) | Na het paringsritueel | Uitgeverij Podium | 9789057599408 |
| 2020 (januari) | Schoon | Gaia Chapbooks | 9780244240127 |
| 2021 (mei) | Mijn zoon hij zegt | Uitgeverij Podium | 9789463810791 |
Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]
- C. Buddingh'-prijs 2006 voor Toendra (Poetry International)[7][8]
- Genomineerd voor de J.C. Bloem-poëzieprijs 2009 voor Na de Vlakte[9]
Citaten[bewerken | brontekst bewerken]
- "Ik wil van glas zijn en breken"
- "We boren ademgaten in een doodskist en noemen het vrijheid"
- "De weeklacht van de weerloze is mijn overwinningshymne"[10]
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- Website van Willem Thies
- Video-portret van Willem Thies n.a.v. de uitreiking van de C. Buddingh'-prijs 2006 van Poetry International
- Een aflevering van De Avonden van de VPRO met daarin Willem Thies over Twee vogels één kogel
Bronnen, noten en/of referenties
|