Wereldkampioenschap snooker 2008
Het World Snooker Championship 2008 werd van 19 april tot en met 5 mei 2008 gehouden in het Crucible Theatre in Sheffield. Het lukte John Higgins niet de titel te verdedigen. Net als in 2001 en 2004 won Ronnie O'Sullivan het toernooi. Ditmaal versloeg hij in de finale Ali Carter.
De top-16 van de wereldranglijst was automatisch geplaatst voor het WK, daarbij kwamen nog eens zestien spelers uit de kwalificaties.
Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]
Jamie Cope, Liu Chuang en Liang Wenbo maakten hun debuut bij het wereldkampioenschap. Enkel Liang Wenbo slaagde erin zijn eerste partij ooit op het WK te winnen, hij versloeg Ken Doherty in de eerste ronde, waardoor de Ier voor het eerst in vijftien jaar uit de top-16 valt aan het einde van het seizoen.
Vice-wereldkampioen Mark Selby verloor al in de eerste ronde van Mark King. Ook Steve Davis, met zijn vijftig jaar de oudste speler op het wereldkampioenschap, ging er in de eerste ronde uit.
Titelverdediger John Higgins zette een overtuigende prestatie neer tegen Matthew Stevens, die pas voor het eerst in zijn carrière verloor in de openingsronde.
John Higgins 
|
10 - 5 |  Matthew Stevens
|
| Ryan Day
|
10 - 6 |  Michael Judge
|
Ding Junhui 
|
10 - 9 |  Marco Fu
|
| Stephen Hendry
|
10 - 9 | .svg){kind=small} Mark Allen
|
Ronnie O'Sullivan 
|
10 - 5 | Liu Chuang
|
| Mark Williams
|
10 - 3 | Mark Davis
|
| Stephen Lee
|
4 - 10 | Joe Swail
|
| Ken Doherty
|
5 - 10 | Liang Wenbo
|
| Shaun Murphy
|
10 - 3 | Dave Harold
|
| Ali Carter
|
10 - 9 | Barry Hawkins
|
| Mark Selby
|
8 - 10 | Mark King
|
| Peter Ebdon
|
10 - 9 | Jamie Cope
|
Neil Robertson 
|
10 - 4 | Nigel Bond
|
| Stephen Maguire
|
10 - 3 | Anthony Hamilton
|
| Steve Davis
|
8 - 10 | Stuart Bingham
|
| Graeme Dott
|
7 - 10 | Joe Perry
|
Laatste 16 & kwartfinales[bewerken | brontekst bewerken]
Ronnie O'Sullivan, tweevoudig wereldkampioen, maakte in de laatste frame van zijn wedstrijd tegen Mark Williams een maximumbreak, waardoor hij alleen recordhouder wordt wat het aantal 147-breaks in competitie betreft. De teller van O'Sullivan staat nu op negen, dat is één meer dan Stephen Hendry.
Ali Carter lukte in de kwartfinale voor het eerst in zijn carrière een 147-break. Het is voor het eerst dat twee spelers tijdens hetzelfde WK een maximumbreak halen.
Mark Williams verdwijnt door zijn nederlaag in de tweede ronde uit de top-16 van de wereld, waardoor hij volgend seizoen in de kwalificaties zal moeten spelen.
Stephen Maguire liep in zijn wedstrijd tegen Neil Robertson uit tot 9-0, de Australiër zette nog een kleine comeback in en kwam terug tot 11-7, maar Maguire maakte het uiteindelijk toch met 13-7 af.
Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]
In de eerste halve finale stond het in de wedstrijd tussen Ronnie O'Sullivan en Stephen Hendry 4-4 na de eerste sessie, maar O'Sullivan won alle 8 frames in de tweede sessie om zo op een 12-4-voorsprong te komen. Het was de eerste keer dat Stephen Hendry een zogenaamde whitewash om de oren kreeg in een sessie tijdens het WK. O'Sullivan won de wedstrijd uiteindelijk tijdens de derde sessie met 17-6, waardoor een vierde sessie niet meer hoefde te worden gespeeld. De laatste maal dat Ronnie O'Sullivan en Stephen Hendry op een WK tegenover elkaar stonden was in de halve finale in 2004. O'Sullivan won destijds met 17-4.
In de andere halve finale versloeg Ali Carter na een spannend gevecht Joe Perry met 17 - 15.
Finale[bewerken | brontekst bewerken]
Voor het eerst sinds 1991 stonden in de finale twee Engelse spelers tegenover elkaar, 17 jaar geleden versloeg John Parrott zijn landgenoot Jimmy White. Dit keer stonden met Ronnie O'Sullivan en Ali Carter bovendien voor het eerst in de snookergeschiedenis twee spelers die beide een maximumbreak wisten te maken in één toernooi ook in de finale.
O'Sullivan wist de titel op het WK al twee keer in de wacht te slepen, zowel in 2001 als in 2004 was hij de beste. Voor Carter was het pas de eerste rankingfinale in zijn carrière.
Ronnie O'Sullivan ging goed van start in de finale, hij stond in geen tijd 3-0 voor, maar Carter bracht met een break van 104 zijn achterstand terug tot 3-1. Carter wist de weinige kansen in de frames daarna niet te benutten en zag The Rocket zo uitlopen tot 6-2 na de eerste sessie.
Ook in de tweede sessie kwam de 28-jarige Carter niet in zijn spel, wat O'Sullivan de kans gaf om uit te lopen tot 11-5.
De eerste sessie op maandag leverde O'Sullivan een 16-8 voorsprong op, in de avondsessie kregen de toeschouwers dan ook bijzonder weinig snooker te zien. O'Sullivan won de eerste twee frames, meteen goed voor een 18-8 zege en zijn derde wereldtitel.
| 1/8e finale best of 25 frames |
kwartfinale best of 25 frames |
halve finale best of 33 frames |
finale best of 35 frames | |||||||||||||||
| John Higgins
|
9 | |||||||||||||||||
| Ryan Day
|
13 | |||||||||||||||||
| Ryan Day
|
7 | |||||||||||||||||
| Stephen Hendry
|
13 | |||||||||||||||||
| Ding Junhui
|
7 | |||||||||||||||||
| Stephen Hendry
|
13 | |||||||||||||||||
| Stephen Hendry
|
6 | |||||||||||||||||
| Ronnie O'Sullivan
|
17 | |||||||||||||||||
| Ronnie O'Sullivan
|
13 | |||||||||||||||||
| Mark Williams
|
7 | |||||||||||||||||
| Ronnie O'Sullivan
|
13 | |||||||||||||||||
| Liang Wenbo
|
7 | |||||||||||||||||
| Joe Swail
|
12 | |||||||||||||||||
| Liang Wenbo
|
13 | |||||||||||||||||
| Ronnie O'Sullivan
|
18 | |||||||||||||||||
| Ali Carter
|
8 | |||||||||||||||||
| Shaun Murphy
|
4 | |||||||||||||||||
| Ali Carter
|
13 | |||||||||||||||||
| Ali Carter
|
13 | |||||||||||||||||
| Peter Ebdon
|
9 | |||||||||||||||||
| Mark King
|
9 | |||||||||||||||||
| Peter Ebdon
|
13 | |||||||||||||||||
| Ali Carter
|
17 | |||||||||||||||||
| Joe Perry
|
15 | |||||||||||||||||
| Neil Robertson
|
7 | |||||||||||||||||
| Stephen Maguire
|
13 | |||||||||||||||||
| Stephen Maguire
|
12 | |||||||||||||||||
| Joe Perry
|
13 | |||||||||||||||||
| Stuart Bingham
|
9 | |||||||||||||||||
| Joe Perry
|
13 | |||||||||||||||||
· 
· 