Yves Velter

Koppelingen toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Yves Velter
Velter in 2023
Persoonsgegevens
Volledige naam Yves Velter
Geboren 1967
Geboorteland Vlag van België België
Beroep(en) Beeldend kunstenaar
RKD-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Yves Velter (Oostende, 1967) Is een Belgisch beeldend kunstenaar die leeft en werkt in Oostende.[1]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de kunstschilder en beeldhouwer Velter is het motto: kunst maken, is op de eerste plaats zoeken.[2][3] Zijn vroegste creaties uit de periode 1992 - 1997 zijn nog gekenmerkt door geabstraheerde wetenschappelijke en technische tekeningen waarbij het accent ligt op een experimenteel onderzoek van materie, vorm, kleur en beweging.[4]

Vanaf 1997 verandert zijn werk en beeldt Velter steeds meer menselijke figuren af. Velter raakte gefascineerd door bijna onoplosbare vraagstukken en richtte zich op beschouwende vragen en de psychische problematiek die daarmee samenhangt. Daarom koos hij de titel Serendipity (serendipiteit) voor zijn eerste solotentoonstelling in 1997 in het Museum voor Schone Kunsten in Oostende.[5][6]

Simone de Beauvoir Act I (2017)

In het begin van 1999 komt de kunstenaar in contact met de brieven uit de nalatenschap van zijn groottante die door haar beperkingen, vermoedelijk vanwege autisme, in een eigen leefwereld functioneerde.[7] Haar handgeschreven, moeilijk leesbare teksten worden voor de kunstenaar een metafoor voor het vermogen en het onvermogen van mensen om over hun gevoelens te communiceren.[8]

In zijn schilderijen verwerkt Velter fragmenten uit deze brieven in de ogen of in het volledige gelaat van zijn menselijke figuren die vaak enkel met hun lichaamscontouren aangeduid worden. Steeds meer gaat de kunstenaar andere elementen met een voor hem symbolische waarde in zijn creaties verwerken. Zo voegt hij rode stippen, sleutels, aarde uit de tuin van zijn ouders, spiegels, gaatjeskarton, gipsen oren en led-licht toe.[9]

In 2006 ontwierp Velter in opdracht van de provincie West-Vlaanderen het werk Presence. Het is een sculptuur van een mannelijke figuur bestaande uit duizenden rood geschilderde loden bolletjes vastgemaakt aan inox draden in een glazen vitrinekast. De rode bolletjes staan symbool voor angst en verlangen. Dit werk staat opgesteld in de achtertuin van het park aan het Provinciaal Administratief Centrum Boeverbos in Sint-Andries Brugge.[10][11] Verscheidene kunstwerken van Velter maken ook deel uit van particuliere en openbare collecties in binnen- en buitenland.

Naast zijn werk als kunstenaar beheert hij samen met zijn partner Els Wuyts sinds 2007 het initiatief Salon Blanc in hun huis in Oostende.[12][13]Hier nodigen ze geregeld kunstenaars uit om hun werk in een ongedwongen huiselijke setting te presenteren. Het zijn eendaagse tentoonstellingen voor een breed publiek.

Individuele tentoonstellingen (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Serendipity (curator Norbert Hostyn), Museum voor Schone kunsten, Oostende (1997)[14]
  • Fremdkörper, De Gele Zaal, Gent (1999)
  • Private language, Z33, Hasselt (2001)
  • U.F.O., Yves Velter/Philip Aguirre, Untitled Foundation, Oostende (2002)
  • Imponderabilia, Galerie Denise Van de Velde, Aalst (2003)
  • The whisper, Galerie Radical House, Zug (2005)
  • Yves Velter, Galerie Pascal Polar, Knokke (2009)
  • Taking the air out of the room (curator Christophe Floré), Secondroom, Antwerpen (2010)
  • As human as it gets, Freeman Gallery, Aardenburg (2015)
  • L’Oubli extatique, Yves Velter/ Stief Desmet, The White House, Lovenjoel (2015)
  • Beïnvloeiingen, CCHA, Hasselt (2017)
  • Beïnvloeiingen, De Garage, Mechelen (2018)
  • Soul Contractions, De Paardenstallen, Kortrijk (2019)
  • Where the forgotten is stored, Black Swan Gallery, Brugge (2019)[15][16]
  • The stage, Galerie Art Dewael 15, Antwerpen (2020)
  • Predicting the past #2, Benjamin Moravec/ Yves Velter, Studio Alcazar, Oostende (2020)
  • Mirror touch, Dewael 15 Gallery, Antwerpen (2022)

Groepstentoonstellingen (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Free Space, NICC, Antwerpen (19
  • Art without prescription, Universitair Ziekenhuis Antwerpen, Antwerpen (2004)
  • Heilige Geest (curator Peter Morrens), Voorkamer, Lier (2006)
  • PPP Mars-Vlaggenproject (curator Phillip Van den Bossche), Mu.ZEE en strand, Oostende (2010)
  • Uit het geheugen (curator Patrick Allegaert), IPSOC i.s.m. Museum Dr. Guislain, Kortrijk (2010)
  • Watou Kunstenfestival, Tussen taal en beeld (curator Jan Moeyaert), Blauwhuys, Watou (2011)
  • La part des anges (curatoren Reniere en Depla), Villa de Olmen, Wieze (2011)
  • Ernest Albert Schilderkunstprijs, CC Mechelen, Mechelen (2012)
  • Gevaarlijk jong (curator Patrick Allegaert), KATHO-Kortrijk i.s.m. Museum Dr. Guislain, Kortrijk (2012)
  • Poetic/Organic (curator Els Wuyts), Salon Blanc, Oostende (2013)
  • Vrouwenkuren (curator Patrick Allegaert), IPSOC i.s.m. Museum Dr. Guislain, Kortrijk (2013)
  • Cuesta (curator Frederik Van Laere), College, Tielt (2014)
  • Health, something of value (curator Sven Vanderstichelen), Nationale Bank, Brussel (2014)
  • Watou Kunstenfestival, In de luwte van de tussentijd (curator Jan Moeyaert), Watou (2015)
  • Watou Kunstenfestival, Over de kracht van mededogen (curator Jan Moeyaert), Watou (2016)
  • De zindering van de zee (curator Joanna De Vos), De Mesdagcollectie, Den Haag (Nederland) (2018)
  • Art & Diplomatie,(curator: Ilse Dauwe), Egmontpaleis, Brussel (2019)
  • Melancholy, poetry of the mind, Adornesdomein (curator Joannes Késenne), Brugge (2022)
  • L’ enfer c’ est le manque des autres, Black Swan Gallery, Brugge (2022)
  • Alma, La Roseraie, (curator Lieven Decabooter), Wevelgem (2022)
  • Stille Levens Venitiaanse Gaanderijen (curator Koen Broucke), Oostende (2023)
  • Nasi per l’Arte, Palazzo Merulana,(curator Joanna De Vos, co-curated with Melania Rossi), Rome (Italië) (2023)

Werk in publieke collecties[bewerken | brontekst bewerken]

'Supplément D'Ame' Gent, Zebrastraat
  • CC de Wissel, Zwevegem
  • Gemeentehuis, Zwevegem
  • Mu.ZEE, Kunstmuseum aan zee Collectie van de Stad Oostende, Oostende
  • Provincie West-Vlaanderen, Provinciehuis Boeverbos, Brugge
  • Universitair Ziekenhuis Antwerpen, Antwerpen
  • OCMW Brugge, De Notelaar, Brugge
  • Stad Oostende, Filip Van Maestrichtplein, Oostende
  • CC Gasthoven, Aarschot
  • World Customs Organisation, Brussel
  • Stadhuis, Oostende
  • Hogeschool KATHO-IPSOC, Kortrijk
  • Zebrastraat, Gent[17]
  • FOD Financiën, Brussel
  • De Europese Raad, Brussel
  • SONS Museum, Kruishoutem
  • Daikin, Tokio (Japan)

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

  • Gezichten privécollectie (1997)
    Gezichten privécollectie (1997)
  • Performing body, collectie MuZee Oostende (1999)
    Performing body, collectie MuZee Oostende (1999)
  • Gaze of hesitation (2003)
    Gaze of hesitation (2003)
  • Presence (2005)
    Presence (2005)
  • Floating (2009)
    Floating (2009)
  • De schrijfster (2019)
    De schrijfster (2019)
  • Interaction act IV (2021)
    Interaction act IV (2021)

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Ruyter, M., De Baets, I., & Késenne, J. (2011) : Yves Velter, The often overlooked and every day observed. Gent: Borgerhoff & Lamberigts. ISBN 9789089312433
  • Derycke, L., Mels, M., en Velter, Y. (2018) : Beïnvloeiingen, Gent: Mer. ISBN 9789492321817
  • Wuyts, E. en Velter,Y. (2022) : Salon blanc 2007 - 2022. Brugge. ISBN 9789464518429

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

  • Hugo Brutin, Serendipity. catalogus, Marnix Vankerckvoorde NV, Oostakker 1997.
  • Joannes Késenne, Dissectie van het Schone. Kunst en Kultuur nr.6, Brussel 1998, p.38.
  • René De Bok, Reis naar de binnenkant. De Standaard magazine, 21 mei 1999, pp.22 – 23
  • Fremdkörper im Studio 10. Büdner Zeitung 6 mei 1999, Chur (Zwitserland), p.2.
  • Luk Lambrecht, Private Language van Yves Velter. De Morgen Sherpa 1 augustus 2001.
  • Daan Rau, Schilderijen en sculpturen van Yves Velter. Beelden zonder achtergrond. In Openbaar Kunstbezit Vlaanderen, 45e jg.nr.6, december 2007 / januari 2008, pp. 2 – 7.
  • Hostyn Norbert, 40 Oostendse kunstenaars. Lowyck drukkerij, Oostende 2008.
  • Joannes Késenne, Verdwijnen en verschijnen. HART magazine voor hedendaagse kunst in België, Antwerpen november 2012, p.14.
  • Marc Ruyters, Vluchten kan niet meer. HART magazine nr. 159, Antwerpen 2016, p.7.
  • Marc Ruyters, Het grote ongemak van Yves Velter. HART magazine nr.166, Antwerpen 2017, p.5.
  • Joanna De Vos, Zindering van de zee. Catalogus, De Mesdag collectie, Den Haag 2019
  • Hilde Van Canneyt, 4321 vragen aan 123 kunstenaars. Borgerhoff & Lamberigts, Gent 2020., pp.930 -938.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Yves Velter van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yves_Velter&oldid=66932255"