Édouard Louis

Édouard Louis
	Louis in 2017
Algemene informatie
Geboren	30 oktober 1992
Geboorteplaats	Hallencourt
Land	Frankrijk
Beroep	Auteur
Werk
Jaren actief	2013-heden
Onderscheidingen	Pierre Guénin Prijs
	(en) IMDb-profiel
Portaal	Literatuur

Édouard Louis, Hallencourt, Somme, Frankrijk (geboren als Eddy Bellegueule;^[1] 30 oktober 1992)^[2] is een Franse schrijver.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Édouard Louis - oorspronkelijke naam Eddy Bellegueule^[1] - is geboren en opgegroeid in het noorden van Frankrijk, wat tevens de achtergrond is van zijn eerste roman En finir avec Eddy Bellegueule (in het Nederlands verschenen met als titel Weg met Eddy Bellegueule). Louis groeide op in een arme familie: zijn vader, een fabrieksarbeider, werd wegens zijn langdurige zware lichamelijke werk invalide, arbeidsongeschikt en werkloos; zijn moeder had af en toe werk in de ouderenzorg.^[3] De familie moest leven van de bijstand. De armoede, het racisme, het alcoholisme en de afschuw van zijn homoseksualiteit waarmee Louis tijdens zijn jeugd werd geconfronteerd, zijn de voornaamste onderwerpen van zijn literaire werk.^[4] Intellectueel is hij sterk geïnspireerd door de Franse socioloog Pierre Bourdieu.^[5]^[6]

Hij was de eerste van zijn familie die naar de universiteit ging en in 2011 werd hij toegelaten op de École Normale Supérieure in Parijs.^[7] In 2013 veranderde hij zijn naam officieel naar Édouard Louis.^[8]

In januari 2014 publiceerde hij En finir avec Eddy Bellegueule (in het Nederlands verschenen met als titel Weg met Eddy Bellegueule), een autobiografische roman. Dit boek kreeg veel media-aandacht en werd geprezen om zijn literaire verdiensten en het meeslepende verhaal.^[1]^[3]^[9]^[10]^[11]^[12] Bovendien gaf het boek aanleiding tot discussie en controverse over de perceptie van de arbeidersklasse.^[13]

In 2016 verscheen zijn tweede roman, Histoire de la violence (in het Nederlands verschenen met als titel Geschiedenis van geweld), eveneens autobiografisch. Het boek begint met de beschrijving van een maniakale schoonmaakactie in de vroege ochtend na kerstavond 2012. De schoonmaakwoede wordt veroorzaakt doordat hij 's nachts bijna is vermoord, bestolen en verkracht door Reda, een jongen met wie hij vlak daarvoor nog een leuke avond heeft doorgebracht. Édouard Louis probeert de oorzaken van het geweld te begrijpen en keert daarvoor terug naar het verleden van zijn aanvaller Reda, zijn jeugd en de armoede waarin hij leefde, en ook op het koloniale verleden van Frankrijk.^[14]^[15] Een Nederlandse toneelbewerking van de roman verscheen in 2022, gemaakt door Abdel Daoudi.^[16]

In 2018 publiceerde hij zijn derde autobiografische roman, Qui a tué mon père (in het Nederlands verschenen met als titel Ze hebben mijn vader vermoord). Het is een hommage aan zijn vader en een aanklacht tegen het kapitalisme en de politieke elite die de lagere klassen de rekening laat betalen van hun beleid.^[17] In 2020 schreef toneelregisseur Ivo van Hove een toneeladaptatie van het werk in de vorm van een monoloog door acteur Hans Kesting.^[18]^[19] De voorstelling werd afgelast vanwege de coronapandemie^[18] en later alsnog uitgevoerd.^[20]

In 2021 verscheen Combats et métamorphoses d'une femme (in het Nederlands verschenen met als titel Strijd en metamorfose van een vrouw), een roman over het leven van zijn moeder.^[21]^[22]

In 2022 verscheen Changer: Méthode (in het Nederlands verschenen met als titel Veranderen: methode), een autobiografie in de vorm van twee fictieve brieven, aan zijn vader en aan zijn beste vriendin.^[23]

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar	Titel	Nederlandse vertaling	Jaar van uitgave vertaling	Vertaler	Uitgever	ISBN
2014	En finir avec Eddy Bellegueule	Weg met Eddy Bellegueule	2014	Edu Borger	De Bezige Bij, Amsterdam	9789085425991
2016	Histoire de la violence	Geschiedenis van geweld	2017	Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre	De Bezige Bij, Amsterdam	9789023466918
2018	Qui a tué mon père	Ze hebben mijn vader vermoord	2018	Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre	De Bezige Bij, Amsterdam	9789403133300
2021	Combats et métamorphoses d'une femme	Strijd en metamorfose van een vrouw	2021	Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre	De Bezige Bij, Amsterdam	9789403198507
2022	Changer: méthode	Veranderen: methode	2022	Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre	De Bezige Bij, Amsterdam	9789403151618

Prijzen[bewerken | brontekst bewerken]

2014: Pierre Guénin Prijs tegen homofobie en voor gelijke rechten, voor zijn werk En finir avec Eddy Bellegueule.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ ^a ^b ^c (fr) Curtet-Poulner, Isabelle, "En finir avec Eddy Bellegueule: chronique de la haine populaire", Marianne, 15 februari 2014. Gearchiveerd op 6 april 2016. Geraadpleegd op 13 februari 2014. "Louis signe un premier roman époustouflant, En finir avec Eddy Bellegueule, son patronyme originel."
↑ (fr) Notice de personne. Bibliothèque nationale de France. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ ^a ^b (fr) Pascaud, Fabienne, "En finir avec Eddy Bellegueule", Telerama, 25 januari 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "le père est depuis longtemps au chômage après s'être bousillé le dos à l'usine, et où la mère nettoie les vieillards du village."
↑ (fr) Fruchon-Toussaint, Catherine, "Edouard Louis, phénomène littéraire à 21 ans", Radio France Internationale, 13 maart 2014. Gearchiveerd op 12 juli 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "Vous y racontez vos jeunes années, de 9 à 13 ans essentiellement, dans le nord de la France, où vous êtes né et vous avez été élevé dans une famille souffrant d’une grande misère, avec au quotidien l'alcoolisme, la pauvreté, le chômage, le désert culturel."
↑ Schoof, Kim, Schrijven met een scalpel. De Groene Amsterdammer (5 januari 2022). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ Een gesprek met Édouard Louis. Literaire platform Karakters. Gearchiveerd op 23 oktober 2022. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ (fr) Procès verbal des résultats d'admission (pdf). École normale supérieure (Parijs) (7 september 2011). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ (fr) Simon, Catherine, Eddy se fait la belle. Le Monde (16 januari 2014). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ (fr) François Busnel, En finir avec Eddy Bellegueule: différence exclue. L'Express (30 januari 2014). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ (fr) Invité : Edouard Louis : "En finir avec Eddy Bellegueule" (vanaf minuut 39). France 2 (21 februari 2014). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ (fr) Lacoche, Philippe, "Les deux visages d'Eddy Bellegueule", Courrier Picard, 2 februari 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "Une 'comète de Halley, hors du commun', s’envole Madame Figaro."
↑ (fr) Édouard Louis. Seuil. Geraadpleegd op 15 juli 2014. "Il arrive, aussi souvent que la comète de Halley passe dans notre ciel, qu'un livre soit tellement hors du commun, que son existence même tienne d'un tel miracle, que les mots font défaut."
↑ (fr) Philippe, Elizabeth, "Edouard Louis: "Ce que j'écris dans 'Eddy Bellegueule' a été vécu"", Les Inrocks, 15 maart 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "Le journaliste se permet des choses à l'égard des classes populaires qu'il ne se serait pas permis à l'égard des dominants. C'est l'expression d'un racisme de classe insupportable."
↑ Bauer, Guus, Recensie: Édouard Louis – Geschiedenis van geweld. Tzum. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ Dijkgraaf, Margot, Zodra er sprake is van geweld, is er stilte (Recensie Edouard Louis - Geschiedenis van geweld). NRC (7 juli 2017). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ Lems, Marijn, "Theaterbewerking van Édouard Louis’ roman over verkrachting is hartverscheurend", NRC, 25 november 2022. Geraadpleegd op 26 november 2022.
↑ Renard, Han (10 oktober 2018). 'Voor armen is politiek vaak een kwestie van leven of dood'. Knack 2018
↑ ^a ^b Ivo van Hove & Internationaal Theater Amsterdam - Wie heeft mijn vader vermoord. DE SINGEL. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ Tielens, Filip, 'Het theater mag geen veilige plek zijn'. De Standaard (18 januari 2020). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ Voorstellingen: Wie heeft mijn vader vermoord. Internationaal Theater Amsterdam. Gearchiveerd op 27 september 2022. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.
↑ de Boer, Wineke, Édouard Louis ontleedt de herinneringen aan zijn moeder in kraakhelder proza. de Volkskrant (18 juni 2021). Geraadpleegd op 20 juni 2021.
↑ Keller, Shira, Van knappe, flirterige twintiger verandert ze in een teleurgestelde moeder van vijf. NRC (5 augustus 2021). Geraadpleegd op 30 augustus 2021.
↑ Klaver, Marie-José, Recensie: Eduard Louis Veranderen: Methode. Tzum (27 maart 2022). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[marianne.net-1] (fr) Curtet-Poulner, Isabelle, "En finir avec Eddy Bellegueule: chronique de la haine populaire", Marianne, 15 februari 2014. Gearchiveerd op 6 april 2016. Geraadpleegd op 13 februari 2014. "Louis signe un premier roman époustouflant, En finir avec Eddy Bellegueule, son patronyme originel."

[2] (fr) Notice de personne. Bibliothèque nationale de France. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[telerama-finir-3] (fr) Pascaud, Fabienne, "En finir avec Eddy Bellegueule", Telerama, 25 januari 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "le père est depuis longtemps au chômage après s'être bousillé le dos à l'usine, et où la mère nettoie les vieillards du village."

[4] (fr) Fruchon-Toussaint, Catherine, "Edouard Louis, phénomène littéraire à 21 ans", Radio France Internationale, 13 maart 2014. Gearchiveerd op 12 juli 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "Vous y racontez vos jeunes années, de 9 à 13 ans essentiellement, dans le nord de la France, où vous êtes né et vous avez été élevé dans une famille souffrant d’une grande misère, avec au quotidien l'alcoolisme, la pauvreté, le chômage, le désert culturel."

[5] Schoof, Kim, Schrijven met een scalpel. De Groene Amsterdammer (5 januari 2022). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[6] Een gesprek met Édouard Louis. Literaire platform Karakters. Gearchiveerd op 23 oktober 2022. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[7] (fr) Procès verbal des résultats d'admission (pdf). École normale supérieure (Parijs) (7 september 2011). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[8] (fr) Simon, Catherine, Eddy se fait la belle. Le Monde (16 januari 2014). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[9] (fr) François Busnel, En finir avec Eddy Bellegueule: différence exclue. L'Express (30 januari 2014). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[10] (fr) Invité : Edouard Louis : "En finir avec Eddy Bellegueule" (vanaf minuut 39). France 2 (21 februari 2014). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[11] (fr) Lacoche, Philippe, "Les deux visages d'Eddy Bellegueule", Courrier Picard, 2 februari 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "Une 'comète de Halley, hors du commun', s’envole Madame Figaro."

[12] (fr) Édouard Louis. Seuil. Geraadpleegd op 15 juli 2014. "Il arrive, aussi souvent que la comète de Halley passe dans notre ciel, qu'un livre soit tellement hors du commun, que son existence même tienne d'un tel miracle, que les mots font défaut."

[13] (fr) Philippe, Elizabeth, "Edouard Louis: "Ce que j'écris dans 'Eddy Bellegueule' a été vécu"", Les Inrocks, 15 maart 2014. Geraadpleegd op 13 juli 2014. "Le journaliste se permet des choses à l'égard des classes populaires qu'il ne se serait pas permis à l'égard des dominants. C'est l'expression d'un racisme de classe insupportable."

[14] Bauer, Guus, Recensie: Édouard Louis – Geschiedenis van geweld. Tzum. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[15] Dijkgraaf, Margot, Zodra er sprake is van geweld, is er stilte (Recensie Edouard Louis - Geschiedenis van geweld). NRC (7 juli 2017). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[16] Lems, Marijn, "Theaterbewerking van Édouard Louis’ roman over verkrachting is hartverscheurend", NRC, 25 november 2022. Geraadpleegd op 26 november 2022.

[17] Renard, Han (10 oktober 2018). 'Voor armen is politiek vaak een kwestie van leven of dood'. Knack 2018

[SingelHove-18] Ivo van Hove & Internationaal Theater Amsterdam - Wie heeft mijn vader vermoord. DE SINGEL. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[19] Tielens, Filip, 'Het theater mag geen veilige plek zijn'. De Standaard (18 januari 2020). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[20] Voorstellingen: Wie heeft mijn vader vermoord. Internationaal Theater Amsterdam. Gearchiveerd op 27 september 2022. Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[21] Boer, Wineke, Édouard Louis ontleedt de herinneringen aan zijn moeder in kraakhelder proza. de Volkskrant (18 juni 2021). Geraadpleegd op 20 juni 2021.

[22] Keller, Shira, Van knappe, flirterige twintiger verandert ze in een teleurgestelde moeder van vijf. NRC (5 augustus 2021). Geraadpleegd op 30 augustus 2021.

[23] Klaver, Marie-José, Recensie: Eduard Louis Veranderen: Methode. Tzum (27 maart 2022). Geraadpleegd op 23 oktober 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]