Basispunt

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf )

Een basispunt (soms aangeduid als bp of ) is een eenheid die gelijk is aan 1/100e van een procentpunt. De term basispunt wordt vaak gebruikt om veranderingen van minder dan 1 procentpunt uit te drukken. Het vermijdt de ambiguïteit tussen relatieve en absolute veranderingen in rentestanden. Bijvoorbeeld: een "stijging van 1 procent" op een 10%-rente zou kunnen betekenen dat die rente van 10% naar 10,1% gaat, maar ook van 10% naar 11%.

Het is in de financiële sector gangbaar om het aantal basispunten te gebruiken om een verandering in de rentestand van financiële instrumenten, of het verschil (Engels: spread) tussen twee rentetarieven aan te duiden. De term basispunt wordt ook gebruikt voor het berekenen van veranderingen in aandelenindices en om het rendement op vastrentende obligaties uit te drukken.

Aangezien bepaalde leningen en obligaties veelal worden genoteerd in relatie tot een bepaalde index of tot onderliggende waarden, zullen ze vaak worden genoemd als een verschil met de index. Bijvoorbeeld: van een rentedragende lening van 0,50% boven de LIBOR wordt gezegd dat deze 50 basispunten boven LIBOR is.

Voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

Een renteverandering van 4% naar 5% betekent een verandering van 1 procentpunt of 100 basispunten.

Een renteverandering van 5,7% naar 5,9% betekent een verandering van 0,2 procentpunten of 20 basispunten.

Een renteverandering van 6,55% naar 6,59% betekent een verandering van 0,04 procentpunt of 4 basispunten.

Een andere manier (en waarschijnlijk de meest beknopte uitdrukking) om te bepalen wat een basispunt is: een basispunt is 1/10.000 (1/100 x 1/100): één procent van één procent.