(155) Scylla
| 155 Scylla | ||||
|---|---|---|---|---|
_Scylla.png)
| ||||
Model van Scylla, gebaseerd op de lichtkromme
| ||||
| Baankarakteristieken | ||||
| Periheliumafstand | 1,990 AE | |||
| Apheliumafstand | 3,521 AE | |||
| Gemiddelde baansnelheid | 17,59 km/s | |||
| Periode | 4,57 jaar | |||
| Glooiingshoek | 11,39392° | |||
| Excentriciteit | 0,2780199 | |||
| Fysische karakteristieken | ||||
| Diameter | 49,5 km | |||
| Massa | 1,3×1017 kg | |||
| Oppervlaktezwaartekracht | 0,0138 m/s2 | |||
| Oppervlaktetemperatuur | 168 Kelvin | |||
| Rotatieperiode | 7,9597 u | |||
| Ontsnappingssnelheid | 0,0262 km/s | |||
| Spectraalklasse | T-type planetoïde | |||
| Abs. magnitude | 11,39 | |||
| Albedo | 0,0309 | |||
| Geschiedenis | ||||
| Ontdekker | Johann Palisa (8 november 1875) | |||
| ||||
(155) Scylla is een planetoïde in de hoofdgordel tussen de banen van Mars en Jupiter. De planetoïde werd op 8 november 1875 ontdekt door de Oostenrijkse astronoom Johann Palisa in het marine-observatorium in Pula, waar hij sinds 1872 directeur was. In 1874 ontdekte hij er zijn eerste planetoïde, en er zouden nog meer dan honderd volgen. Scylla, die hij vernoemde naar het gelijknamige zeemonster uit de Griekse mythologie, was zijn achtste ontdekking.
Scylla is een bijna 50 km grote T-type planetoïde, wat betekent dat het object een gematigd rood spectrum heeft en vermoed wordt dat het geen water bevat. De precieze samenstelling is onbekend.
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) (155) Scylla in de JPL Small-Body Database