Naar inhoud springen

Amy Groskamp-ten Have

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Velocitas (overleg | bijdragen) op 12 feb 2019 om 21:05.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Amy Groskamp-ten Have
Groskamp-ten Have (1957)
Algemene informatie
Volledige naam Amelie Jeanne Groskamp-ten Have
Geboren 28 december 1887
Overleden 23 november 1959
Land Vlag van Nederland Nederland
Beroep schrijfster, journaliste, vertaalster
Dbnl-profiel
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

Amelie Jeanne Groskamp-ten Have (roepnaam Amy, uitspraak emie) (Amsterdam, 28 december 1887Haarlem, 23 november 1959) was een Nederlandse schrijfster, journaliste en vertaalster.

Groskamp-ten Have schreef een aantal romans, vertaalde boeken uit het Frans, Duits en Engels en was redactrice bij verschillende damesbladen. Ook was ze de schrijfster van het meest verkochte Nederlandse etiquetteboek aller tijden: Hoe hoort het eigenlijk? (1939). Behalve regels voor zaken als tafelschikking, het eten van asperges, het gebruik van titulatuur en de samenstelling van een bruidsstoet, schreef Groskamp-ten Have ook over veel andere problemen op het terrein van de etiquette. Zo gaf ze adviezen voor correct converseren, tutoyeren, brieven schrijven, gearmd lopen ('absoluut niet zoals het hoort'), het geven van geschenken, telefoneren en zwijgen ('een stille weldaad').

Herziene versies

In 1983 verscheen de vijftiende druk van het etiquetteboek, een geheel herziene versie door Maja Krans en Wia Post. Krans en Post redigeerden het boek tot en met 1996. De Haagse historica Reinildis van Ditzhuyzen verzorgde in 1999 een herziene versie van het etiquetteboek. Zestig jaar na de eerste editie moesten een aantal onderwerpen geactualiseerd worden. De herziene uitgave werd door Van Ditzhuyzen voorzien van een korte biografie van de schrijfster. Bij het verschijnen van de herziene uitgave tekende het Haarlems Dagblad uit de mond van voormalige kennissen van Groskamp meer onthullingen op. De vrouw die goede manieren predikte praatte zelf te hard, droeg te veel make-up, drong voor in winkels en bleef bij een visite plakken.

Externe links