Analytica posteriora

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina Analytica posteriora voor het laatst bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 16 jul 2017 16:54. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)

Analytica posteriora is de vierde tekst uit het Organon van Aristoteles. Het is een heel formele bespreking over onderwijzen en intellectueel leren, opgehangen aan de begrippen demonstratie, definitie en wetenschappelijke kennis. Dit werk bestaat uit twee boeken.

In het eerste boek wordt demonstratie gepresenteerd als wetenschappelijke deductie (71b16-17). In dit boek wordt nagegaan hoe door middel van demonstratie kennis kan worden overgedragen. Hierbij maakt Aristoteles onderscheid in empirische en mathematische wetenschap (79a4-9). Veelbelovend hierbij is zijn gezegde, dat de empirische wetenschapper gaat om de feiten te weten en de mathematicus om de reden waarom!? In het tweede boek gaat Aristoteles op zoek naar vier dingen: het feit, de reden waarom, of het is, wat het is (89b24).

Bronnen[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1994, Jonathan Barnes (red.), The complete works of Aristotle, Princeton: Bollingen series LXXI.2.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]