Naar inhoud springen

Anouk Aimée

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Robertster (overleg | bijdragen) op 15 sep 2019 om 14:58. (→Filmografie: titel corr.)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Anouk Aimée
Anouk Aimée in 1963
Anouk Aimée in 1963
Algemene informatie
Volledige naam Françoise Sorya Dreyfus
Geboren 27 april 1932
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Werk
Jaren actief 1947-
(en) IMDb-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Anouk Aimée (Parijs, 27 april 1932) is een Franse filmactrice.

Ze werd geboren in Parijs als Françoise Sorya Dreyfus. Haar moeder was de filmactrice Geneviève Sorya. Als joods meisje leefde ze ondergedoken gedurende de Tweede Wereldoorlog. Ze speelde haar eerste rol, Anouk, in de film La Maison sous la mer van Henri Calef uit 1946. Aan die rol ontleende ze haar artiestennaam; de "achternaam" Aimée werd haar later gesuggereerd door de dichter/filmer Jacques Prévert.

Van 1949 tot 1951 was ze getrouwd met Edouard Zimmermann. In 1951 huwde ze de filmregisseur Nikos Papatakis (met wie ze getrouwd was van 1951 tot 1954), en kreeg een dochter, Manuela. In de jaren 1950 verbleef ze in het artistieke milieu van Saint-Germain-des-Prés, en frequenteerde er onder anderen Jean Genet, Jean Cocteau en Raymond Queneau.

Zij verscheen later onder meer in La Dolce Vita (1960) van Federico Fellini, en in 8½ van dezelfde regisseur in 1963. Ondertussen had ze in 1961 de rol van Lola vertolkt in de gelijknamige film van Jacques Demy. Ze werd genomineerd voor een Academy Award voor Beste Actrice in 1966 voor haar rol in de film die haar echte internationale bekendheid gaf: Un homme et une femme van Claude Lelouch, met Jean-Louis Trintignant als haar tegenspeler. Daarna volgde Un soir, un train van de Belg André Delvaux (1968). Dan ging ze naar Amerika en speelde er in drie films, The Appointment van Sidney Lumet, Justine van George Cukor en Model Shop van Jacques Demy, die echter geen commercieel succes werden.

Ze verdween toen zeven jaar lang uit het zicht van de camera's en verbleef toen in Londen met haar vierde echtgenoot, de Britse acteur Albert Finney met wie ze van 1970 tot 1978 getrouwd was (in 1966-1969 was ze nog getrouwd geweest met de zanger/tekstdichter Pierre Barouh, die in 1966 de tekst voor Un homme et une femme had geschreven, een compositie van Francis Lai).

Na die periode was Si c'était à refaire van Claude Lelouch uit 1976 haar eerste nieuwe film. Er volgde nog een hele reeks, waaronder Salto nel vuoto (1979) van Marco Bellocchio: voor haar vertolking in die film kreeg ze de prijs voor beste actrice op het filmfestival van Cannes in 1980. In 1986 bracht Claude Lelouch de hoofdrolspelers uit Un homme et une femme opnieuw bijeen voor een vervolg: Un homme et une femme : vingt ans déjà.

Anouk Aimée was ook model voor het Parijse modehuis Ungaro.

Filmografie

Zie de categorie Anouk Aimée van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anouk_Aimée&oldid=54594314"