Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Claudia Cardinale in
Alternatieve titel(s) Otto e mezzo, Federico Fellini's 8½, Federico Fellini's 8 1/2, Eight and a Half, Huit et demi
Regie Federico Fellini
Producent Angelo Rizzoli
Scenario Federico Fellini
Ennio Flaiano
Tullio Pinelli
Brunello Rondi
Hoofdrollen Marcello Mastroianni
Claudia Cardinale
Anouk Aimée
Muziek Nino Rota
Montage Leo Cattozzo
Cinematografie Gianni Di Venanzo
Distributie Cineriz
Première 14 februari 1963
Genre Drama
Speelduur 138 minuten
Taal Italiaans
Engels
Frans
Duits
Land Vlag van Italië Italië
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Gewonnen prijzen 19
Overige nominaties 9
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

is een Italiaans-Franse dramafilm uit 1963 onder regie van Federico Fellini.

Deze film over het gebrek aan inspiratie werd paradoxaal genoeg Fellini's beste en rijkste, vol meeslepende en indringende scènes en beelden. De fantasieën en groteske personages zouden later tot vervelens toe terugkeren, maar hebben hier niets van hun eerste verrassende werking verloren, want zijn functioneel in de schildering van een creatief gedachtenproces en geen doel op zich.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De gevierde regisseur Guido Anselmi werkt aan een nieuw, groots filmproject, maar hij heeft een gebrek aan inspiratie. Om zijn schrijversblok te overwinnen trekt hij naar een kuuroord. Daar wordt hij echter voortdurend gestoord door zijn vrouw, zijn maîtresse en een schare ongeduldige acteurs. Aldus verzinkt hij in rêverieën over zijn kinderjaren en alle vrouwen in zijn leven. Dikwijls zijn Guido's fantasieën vervlochten met zijn werkelijke leven.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Acteur Personage
Mastroianni, Marcello Marcello Mastroianni Guido Anselmi
Cardinale, Claudia Claudia Cardinale Claudia
Aimée, Anouk Anouk Aimée Luisa Anselmi
Milo, Sandra Sandra Milo Carla
Falk, Rossella Rossella Falk Rossella
Steele, Barbara Barbara Steele Gloria Morin
Lebeau, Madeleine Madeleine Lebeau Madeleine
Boratto, Caterina Caterina Boratto Geheimzinnige vrouw
Gale, Eddra Eddra Gale La Saraghina
Alberti, Guido Guido Alberti Pace
Conocchia, Mario Mario Conocchia Conocchia
Agostini, Bruno Bruno Agostini Bruno
Miceli Picardi, Cesarino Cesarino Miceli Picardi Cesarino
Rougeul, Jean Jean Rougeul Carini
Pisu, Mario Mario Pisu Mario Mezzabotta

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Prijs Categorie Genomineerde(n) Uitslag
1964 Oscars Beste niet-Engelstalige film Gewonnen
Beste kostuumontwerp - zwart-wit Piero Gherardi Gewonnen
Beste regie Federico Fellini Genomineerd
Beste originele scenario Federico Fellini
Ennio Flaiano
Tullio Pinelli
Brunello Rondi
Genomineerd
Beste artdirection - zwart-wit Piero Gherardi Genomineerd
BAFTA's Beste buitenlandse film Federico Fellini
Angelo Rizzoli
Genomineerd

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

De film bevat een aantal autobiografische elementen, waarbij het hoofdpersonage fungeert als alter ego van Fellini. De titel verwijst naar het aantal films dat Fellini voorafgaand aan had geregisseerd; zes speelfilms, twee korte films en één film in samenwerking met andere regisseurs. Deze film is dus film nummer 8½ van Fellini.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.