Naar inhoud springen

Antimoonkaliumtartraat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door StroopwafelBot (overleg | bijdragen) op 7 mei 2015 om 19:37. (Vervaning categorie per sessie)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Antimoonkaliumtartraat
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van antimoonkaliumtartraat (trihydraat)
Structuurformule van antimoonkaliumtartraat (trihydraat)
Algemeen
Molecuulformule C8H10K2O15Sb2
IUPAC-naam antimoonkalium-2,3- dihydroxybutaan-1,4-dioaat
Andere namen kaliumantimonyltartraat, braakwijnsteen, antimonium tartaricum
Molmassa 667,8726 g/mol
SMILES
C12C3C(=O)O[Sb-]4(O3)OC(C5C(=O)O[Sb-](O1)(O5)OC2=O)C(=O)O4.O.O.O.[K+].[K+]
InChI
1/2C4H4O6.2K.3H2O.2Sb/c2*5-1(3(7)8)2(6)4(9)10;;;;;;;/h2*1-2H,(H,7,8)(H,9,10);;;3*1H2;;/q2*-2;2*+1;;;;2*+3/p-4/f2C4H2O6.2K.3H2O.2Sb/q2*-4;2m;;;;2m/rC8H4O12Sb2.2K.3H2O/c9-5-1-2-6(10)18-22(14-2)16-4(8(12)20-22)3-7(11)19-21(13-1,15-3)17-5;;;;;/h1-4H;;;3*1H2/q-2;2*+1;;;
CAS-nummer 331753-56-1
EG-nummer 229-436-1
PubChem 16682940
Wikidata Q423129
Beschrijving Wit poeder of kleurloze kristallen
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
SchadelijkMilieugevaarlijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H332 - H411
EUH-zinnen geen
P-zinnen P273
Carcinogeen ja (IARC-klasse 2)[1]
Opslag Goed gesloten op een droge, koele en geventileerde plek.
EG-Index-nummer 051-003-00-9
VN-nummer 1551
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
LD50 (ratten) oraal : 115 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Dichtheid 2,6[1] g/cm³
Smeltpunt 100[1] °C
Oplosbaarheid in water 55[1] g/L
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Antimoonkaliumtartraat of braakwijnsteen is een dubbelzout van wijnsteenzuur met kalium en antimoon(III)oxide. Het werd gebruikt werd in de strijd tegen bepaalde parasitaire wormen (schistosomen). Antimoonkaliumtartraat komt in normale vorm als het trihydraat voor.

De Engelse arts Edward Jenner slaagde erin de stof door verbeterde zuiverheid beter te doseren, waardoor het als geneesmiddel betrouwbaarder en minder giftig werd.