Armin Meiwes
| Armin Meiwes | ||
|---|---|---|
| Bijnaam | Der Metzgermeister[1] Menschenfresser Kannibal van Rotenburg | |
| Geboren | 1 december 1961 Essen | |
| Nationaliteit | Duits | |
| Veroordeeld voor | Moord Kannibalisme | |
| Straf | Levenslang | |
| Status | In de gevangenis | |
| Beroep | Computertechnicus | |
Armin Meiwes (Essen, 1 december 1961) is een Duitser die in 2002 bekend werd als de internet-sekskannibaal, de Hannibal van Hessen, de Kannibaal van Rotenburg en als Armin Menschenfresser (mensenvreter).
Hij werd ervan beschuldigd Bernd Jürgen Brandes in maart 2001 te hebben gedood en opgegeten. Het unicum is het feit dat het slachtoffer er zelf om had gevraagd, en zelfs samen met Meiwes zijn eigen penis heeft geprobeerd te consumeren. Dit is een extreme vorm van erotisch kannibalisme, maar geen alleenstaand geval. Armin Meiwes was actief op de site Cannibal Café waar hij met heel wat geestesgenoten contact had. Via zulke sites is rond kannibalisme een erotische subcultuur ontstaan die enigszins verwant is met vorarefilie.
Op vijfjarige leeftijd verlieten zijn vader en broers hem.[1] Naar eigen zeggen ontwikkelde Meiwes kannibalistische verlangens nadat hij op 14-jarige leeftijd het boek Robinson Crusoe had gelezen. In de rechtszaal verklaarde hij dat hij verlangde naar een jongere broer, die deel van hem uit zou maken. Kannibalisme zou dit verlangen bevredigen.[2]
Slachting Brandes
Meiwes en Brandes hadden elkaar via het internet leren kennen. Meiwes zocht al jaren iemand om op te eten, terwijl Brandes graag opgegeten wilde worden. Meiwes had al meerdere slachtoffers benaderd, maar zij haakten allemaal op het laatste moment af. Brandes bleek echter een gewillig slachtoffer. Wel had hij een wens: eerst wilde hij dat zijn moordenaar zijn penis amputeerde en daarna wilde hij zijn penis samen met zijn moordenaar opeten, alvorens gedood te worden. Brandes woonde en werkte in Berlijn, en was leidinggevende bij Siemens. In Berlijn zou hij aan prostituees te kennen hebben gegeven dat hij opgegeten en verminkt wilde worden. Volgens Meiwes wilde hij 'compleet verdwijnen' en meende hij dat op deze manier zowel zijn lichaam als geest volledig zouden worden uitgewist. Hij verzocht Meiwes zijn botten tot pulver te vermalen en te vernietigen.
Inmiddels richtte Meiwes een kamer van zijn huis speciaal in als slachtkamer. Er werd een slachtbank klaargezet, aan het plafond kwamen vleeshaken, en door middel van oude matrassen langs de muren hoopte Meiwes eventuele pijnkreten van Brandes te kunnen dempen.
Na een tijd met elkaar gecorrespondeerd te hebben maakten zij een afspraak. Per trein reisde hij naar Kassel, waar hij Meiwes op 10 maart 2001 ontmoette. Ze reden naar Meiwes' huis in Rotenburg a/d Fulda. Daar werd Brandes uiteindelijk op zijn eigen verzoek vermoord.
Aanvankelijk was Brandes volgens Meiwes niet erg onder de indruk en vond dat deze zich slecht had voorbereid. Brandes zou tegen Meiwes hebben gezegd dat als Meiwes in zijn team bij Siemens had gewerkt, hij hem zonder meer zou hebben ontslagen. Brandes liet zich terugbrengen naar het station maar bedacht zich op het laatste moment en ging met Meiwes mee terug.
Meiwes en Brandes dronken naakt koffie, waarna Brandes een grote hoeveelheid slaapmiddelen en een fles Schnaps consumeerde. Daarna sneed Meiwes op Brandes' verzoek zijn penis af, en verbond de wond zodat Brandes bij bewustzijn bleef om de penis te kunnen opeten. Eerst probeerden zij samen de penis van Brandes op te eten, wat wegens de taaiheid van het vlees zo goed als onmogelijk was. Er werden nog pogingen gedaan het vlees beter eetbaar te maken door het in een braadpan te bereiden, maar dit gaf maar nauwelijks resultaat en leidde er uiteindelijk toe dat het vlees te verbrand was om nog te eten. Zij hebben uiteindelijk niet de gehele penis geconsumeerd; Meiwes hakte de penis ten slotte in stukken om hem aan zijn hond te voeren.
Hij liet Brandes vervolgens op eigen verzoek doodbloeden: aanvankelijk in bad, ten slotte in de slachtkamer. Om de tijd te doden las Meiwes een Star Wars pocket. Ten slotte raakte Brandes buiten bewustzijn en sneed Meiwes hem, zoals afgesproken, de keel door. Daarna at of bewaarde Meiwes zijn vlees. De hele geschiedenis legde Meiwes vast op video. De video zelf staat niet op internet, maar is in handen van de Duitse overheid. Wel zijn er enkele foto's van de moord op internet te vinden.
Veroordeling
De zaak kwam uiteindelijk aan het licht toen Meiwes opnieuw op internet begon te adverteren voor slachtoffers, en daarbij opschepte over wat hij had gedaan.
De zaak is voor juristen zeer interessant, omdat Brandes zelf om zijn dood had verzocht. "Levensberoving op verzoek" of euthanasie was wat Meiwes' advocaten bepleitten, maar de rechter te Kassel veroordeelde hem op 30 januari 2004 na een lang aanslepende rechtszaak tot 8,5 jaar gevangenisstraf wegens doodslag.[3] Motivering hierachter was dat Meiwes wist of had moeten weten dat Brandes psychische problemen had, en hem bovendien alcohol en medicijnen had toegediend. Ook had Meiwes de daad niet begaan om Brandes te helpen, maar was het vanuit zijn perspectief een moord om zijn eigen seksuele verlangens te bevredigen, een lustmoord.
Het gerechtshof in Frankfurt heeft op 9 mei 2006 Meiwes in hoger beroep veroordeeld tot levenslang wegens moord en verstoring van de rust van de doden.[4] Sindsdien zit hij gevangen in Kassel, waar hij therapie ondergaat. Ook is hij de politie behulpzaam geweest in het analyseren van twee kannibalistische moorden. Inmiddels heeft hij berouw getoond en afstand van zijn daden genomen. Meiwes is vegetariër geworden.
In november 2017 heeft hij, na vijftien jaar gevangenisstraf, een beroep gedaan op vervroegde invrijheidstelling.[5] Op 5 oktober 2018 maakte het gerechtshof van Frankfurt echter bekend dat hij zijn levenslange gevangenisstraf alsnog moet uitzitten, wegens een ongunstige prognose.[6]
De motieven rondom het zich vrijwillig laten slachten en opeten van Brandes, en de daad van Meiwes, zijn nog altijd in een sluier van geheimzinnigheid gehuld. In 2013 vond een soortgelijk geval in Dresden plaats, waarbij een man eveneens een afspraak via internet maakte om zich vrijwillig door een ander te laten doden en opeten.[7] De website die ze gebruikten was dezelfde die Brandes en Meiwes hadden gebruikt.
Trivia
Over dit voorval werd door de Zweedse deathmetalband Bloodbath het nummer 'Eaten' geschreven, door de Amerikaanse metalband Macabre het nummer 'The Wüstenfeld Man Eater' (van het album Murder Metal, 2003) en door de Duitse metalband Rammstein het nummer 'Mein Teil' (van het album Reise, Reise, 2004). Het boek 'De maagd Marino' van Yves Petry (2010) is eveneens op dit verhaal gebaseerd.
Daarnaast heeft het Nederlandse programma Sluipschutters er een parodie van gemaakt.
Boeken
- Hedo, Charlie (2015). Bereid Me, Smashwords Publishing. ISBN 9781311750808
- ↑ a b (en) Roisin O'Connor, Armin Meiwes: Interview with a Cannibal documentary sheds new light on one of Germany’s most infamous murderers. The Independent (19 februari 2016). Geraadpleegd op 15 september 2017.
- ↑ (en) First TV Interview With German Cannibal 'Human Flesh Tastes Like Pork'. Der Spiegel (16 oktober 2007). Geraadpleegd op 15 september 2017.
- ↑ (de) Armin Meiwes wird wegen Totschlags verurteilt. WDR. Geraadpleegd op 15 september 2017.
- ↑ Kannibaal van Rotenburg tot levenslang veroordeeld. Nieuwsdossier (9 mei 2006). Geraadpleegd op 15 september 2017.
- ↑ (de) Kommt der Kannibale von Rotenburg dieses Jahr frei?. Hersfelder Zeitung (2 januari 2017). Geraadpleegd op 15 september 2017.
- ↑ (de) "Kannibale von Rotenburg" bleibt auch nach 15 Jahren in Haft: Armin Meiwes kommt nicht frei. RTL.de (5 oktober 2018). Gearchiveerd op 5 oktober 2018. Geraadpleegd op 6 oktober 2018.
- ↑ Duitse moordenaar eet lichaamsdelen slachtoffer op. RTL Nieuws (29 november 2013). Geraadpleegd op 15 september 2017.