Arn: The Knight Templar

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Arn: The Knight Templar
Regie Peter Flinth
Producent Waldemar Bergendahl
Leif Mohlin
Jan Marnell
Scenario Jan Guillou (romans)
Hans Gunnarsson (scenario)
Hoofdrollen Joakim Nätterqvist
Sofia Helin
Stellan Skarsgård
Simon Callow
Vincent Perez
Bibi Andersson
Michael Nyqvist
Milind Soman
Muziek Tuomas Kantelinen
Montage Olivier Bugge Coutté
Anders Villadsen
Cinematografie Eric Kress
Distributie Svensk Filmindustri
Première 25 december 2007
Genre Avontuur
Speelduur 139 minuten
Taal Zweeds
Engels
Latijn
Arabisch
Frans
Land Vlag van Zweden Zweden
Denemarken
Noorwegen
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Finland Finland
Budget 210 miljoen Swedish krona
Gewonnen prijzen 2
Overige nominaties 1
Vervolg Arn: The Kingdom at Road's End
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Arn: The Knight Templar (originele titel: Arn: Tempelriddaren) is een Zweedse film over Arn Magnusson gebaseerd op de trilogie van Jan Guillou. De film werd uitgebracht in 2007 en kwam er door een internationale samenwerking tussen Zweden, Finland, Noorwegen, Denemarken en Duitsland. In 2008 werd ook een tv-serie uitgebracht. Het is de duurste Zweedse productie aller tijden, met een budget van 30 miljoen dollar (voor zowel de eerste film als de serie tezamen).

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

De film gaat over een jongen, Arn Magnusson, die als kind een zware val maakt. Zijn ouders vrezen het ergste en bidden tot God om hun zoon te genezen, in wederdienst beloven ze dat hij Gods werk zal verrichten. Een wonder geschiedt en Arn geneest. Ze brengen Arn naar een klooster, waar hij zal opgroeien als monnik. Zijn mentor is een monnik die in het heilige land heeft gevochten, toen hij tot de orde van Gods Heilige Leger behoorde. De monnik leert hem een zwaard hanteren, lezen, schrijven, paardrijden en Engels. Wanneer Arn volwassen is, mag hij het klooster verlaten en keert hij terug naar zijn vader. Maar er zijn constant conflicten tussen hun clan en de koning. Arn helpt zijn oude vriend Knut om de koning te vermoorden, zodat Knut koning kan worden. Hierdoor kan Arn trouwen met zijn geliefde Cecillia. Maar er worden intriges en leugens verteld, de kerk veroordeelt Arn en Cecilia tot 20 jaar in het klooster omdat Arn Cecillia zwanger heeft gemaakt en met haar oudere zus geslapen zou hebben. Arn mag als tempelridder naar het Heilige land, Cecilia wordt zwaar mishandeld.

Rolverdeling[bewerken | brontekst bewerken]

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Productie[bewerken | brontekst bewerken]

De filmproductie werd geleid door Svensk Filmindustri in samenwerking met Film i Väst, TV4 (Zweden), Danmarks Radio (Denemarken), YLE (Finland), TV 2 (Noorwegen) en Telepool (Duitsland). SVT was oorspronkelijk de grootste sponsor van het project, maar zij trokken zich terug waarna TV4 de grootste sponsor werd.

Het Zweedse deel van de film is vooral opgenomen in Västergötland. Verder zijn opnames gemaakt in Marokko en Schotland.

De film is grotendeels Zweedstalig, maar om een realistischer beeld te geven worden ook andere talen gesproken.

Soundtrack[bewerken | brontekst bewerken]

De muziek van de film werd gecomponeerd door Tuomas Kantelinen. Laleh nam de titelsong voor de film op: "Snö".

De soundtrack omvat de volgende nummers:

  1. "Snö" door Laleh - 4:30
  2. "Prolog" - 1:07
  3. "Ökenjakt" - 2:49
  4. "Tempelriddarnas tema" - 0:59
  5. "Till Varnhems kloster" - 1:48
  6. "Längtan" - 3:34
  7. "Avresan" - 1:04
  8. "Gratias" - 3:26
  9. "Arn & Cecilia" - 3:20
  10. "Adiago" 2:17
  11. "Mardröm" - 1:06
  12. "Svärdet" 1:45
  13. "Klostret" - 2:03
  14. "Axevalla tvekamp" - 2:31
  15. "Tempelriddarnas triumf" - 1:28
  16. "Saladins läger" - 0:37
  17. "Landet hemma" - 1:48
  18. "Ankomsten" - 1:09
  19. "Nunnekloster" - 0:58
  20. "Västra Götaland" - 2:35
  21. "Belöning" - 1:27
  22. "Slutet" - 2:36
  23. "Snö" door Laleh - 4:30

Prijzen en nominaties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]