Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1920 – 400 meter mannen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Atletiek op de Olympische Zomerspelen 1920
400 meter mannen
Olympisch Stadion van Antwerpen in 1920.
Gehouden in Vlag van België Antwerpen
Jaar 1920
Data 19 augustus (eerste ronde en kwartfinales)
20 augustus (halve finales en finale)
Sport atletiek
Accommodatie(s) Olympisch Stadion
Deelnemers 37 atleten uit 16 landen
Medailles
Goud  Bevil Rudd  Vlag van Zuid-Afrika Zuid-Afrika
Zilver  Guy Butler  Vlag van Groot-Brittannië Groot-Brittannië
Brons  Nils Engdahl  Vlag van Zweden Zweden
Vorige: 1912     Volgende: 1924
Portaal  Portaalicoon   Olympische Spelen
Atletiek op de
Olympische Zomerspelen 1920
Pictogram atletiek
Baanevenementen
100 m mannen
200 m mannen
400 m mannen
800 m mannen
1500 m mannen
5000 m mannen
10.000 m mannen
110 m horden mannen
400 m horden mannen
3000 m steeplechase mannen
4×100 m estafette mannen
4×400 m estafette mannen
3000 m team mannen
3 km snelwandelen mannen
10 km snelwandelen mannen
Wegevenementen
Marathon mannen
Veldevenementen
Verspringen mannen
Hink-stap-springen mannen
Hoogspringen mannen
Polsstokhoogspringen mannen
Kogelstoten mannen
Discuswerpen mannen
Speerwerpen mannen
Kogelslingeren mannen
Gewichtwerpen mannen
Gecombineerde evenementen
Vijfkamp mannen
Tienkamp mannen
Veldlopen
Veldlopen individueel mannen
Veldlopen team mannen

Het onderdeel van de 400 meter bij de mannen maakte deel uit van het atletiekprogramma van de Olympische Zomerspelen van 1920 in de Belgische stad Antwerpen. Het onderdeel vond plaats op 19 en 20 augustus 1920 in het Olympisch Stadion en werd gewonnen door de Zuid-Afrikaan Bevil Rudd. De Brit Guy Butler won de zilveren medaille. De bronzen medaille van Nils Engdahl was Zwedens eerste medaille op de 400 m. Er namen 37 atleten deel afkomstig uit 16 landen.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Het was de zesde keer dat het onderdeel van de 400 m werd georganiseerd op de Olympische Spelen, nadat het in 1896 voor de eerste keer werd georganiseerd. De enige finalist van Spelen van 1912 die aantrad aan op de Spelen van 1920 was de Amerikaan Ted Meredith, die in 1912 vierde werd maar in 1916 het wereldrecord had verbroken. De favorieten waren de Amerikaan Frank Shea, de Brit Guy Butler en de Zuid-Afrikaan Bevil Rudd.

Tsjecho-Slowakije, Egypte, Estland, Finland, India, Luxemburg en Spanje waren voor het eerst vertegenwoordigd op dit onderdeel. De Verenigde Staten was het enige land dat op elk van de eerste zes edities van dit onderdeel aantrad.

Competitieformat[bewerken | brontekst bewerken]

Niettegenstaande het kleinere deelnemersveld ten opzichte van de Spelen van 1912 (van 49 naar 37 lopers), werd de competitie van dit onderdeel uitgebreid van drie naar vier rondes: de reeksen, de kwarfinales, de halve finales en de finale. Er waren tien reeksen van elks vier tot zes deelnemers. De beste twee van iedere reeks stootten door naar de kwartfinale. In de kwartfinales waren er vier reeksen van elks vijf deelnemers. De drie beste deelnemers stootten door naar de halve finales. In de halve finales waren er twee reeksen van elks zes deelnemers. De beste drie deelnemers traden aan in de finale, waaraan zes atleten deelnamen.

Records[bewerken | brontekst bewerken]

Dit waren de geldende wereld- en olympische records voorafgaand aan de Olympische Zomerspelen van 1920:

Record Recordtijd Recordhouder Plaats Datum
Wereldrecord 47,4 s.[noot 1] Vlag van Verenigde Staten Ted Meredith (USA) Cambridge 27 mei 1916
Olympisch record 48,2 s. Vlag van Verenigde Staten Charles Reidpath (USA) Stockholm 13 juli 1912

Tijdschema[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Uur
donderdag 19 augustus 1920 09:30
15:15
eerste ronde
kwartfinales
vrijdag 20 augustus 1920 14:00
16:15
halve finales
finale

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste ronde[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Robert Lindsay Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 52,0 Q
2 Clarence Oldfield Vlag van Zuid-Afrika RSA 52,2 Q
3 Tolly Bolin Vlag van Zweden SWE 52,6
Émile Barral Vlag van Monaco MON DNS
Fritiof Andersen Vlag van Denemarken DEN DNS
Jean Colbach Vlag van Luxemburg LUX DNS

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Gaston Féry Vlag van Frankrijk FRA 51,2 Q
2 John Ainsworth-Davis Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 51,5 Q
3 Karel Frankenstein Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH 52,5
4 Francis Irvine Vlag van Zuid-Afrika RSA 52,5
William Hunt Vlag van Australië AUS DNS

Reeks 3[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Frank Shea Vlag van Verenigde Staten USA 50,8 Q
2 Henry Dafel Vlag van Zuid-Afrika RSA 51,2 Q
3 Sven Krokström Vlag van Zweden SWE 51,6
Josef Teplý Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH DNS

Reeks 4[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Ted Meredith Vlag van Verenigde Staten USA 51,6 Q
2 Géo André Vlag van Frankrijk FRA 52,3 Q
3 Giuseppe Bernardoni Vlag van Italië ITA 52,8
Dimitrios Karabatis Vlag van Griekenland GRE DNS
Gensabulo Noguchi Vlag van Japan JPN DNS

Reeks 5[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Bevil Rudd Vlag van Zuid-Afrika RSA 51,6 Q
2 Erik Wilén Vlag van Finland FIN 52,0 Q
3 Reinhold Saulmann Vlag van Estland EST 52,4
4 Giovanni Tosi Vlag van Italië ITA 52,6
August Sørensen Vlag van Denemarken DEN DNS

Reeks 6[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Robert Emery Vlag van Verenigde Staten USA 52,6 Q
2 Guy Butler Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 53,2 Q
3 Karel Přibyl Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH 54,0
4 Jules Migeot Vlag van België BEL 55,1
Shinichi Yamaoka Vlag van Japan JPN DNS

Reeks 7[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 George Schiller Vlag van Verenigde Staten USA 50,4 Q
2 Nils Engdahl Vlag van Zweden SWE 50,6 Q
3 Maurice Delvart Vlag van Frankrijk FRA 51,0
4 Einar Mangset Vlag van Noorwegen NOR 51,4
Eduard Hašek Vlag van Tsjecho-Slowakije TCH DNS

Reeks 8[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Eric Sundblad Vlag van Zweden SWE 52,0 Q
2 Hec Phillips Vlag van Canada CAN 52,3 Q
3 Agide Simonazzi Vlag van Italië ITA 53,0
4 Purma Bannerjee Vlag van India IND 53,1
Paul Hammer Vlag van Luxemburg LUX DNS

Reeks 9[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Omer Corteyn Vlag van België BEL 52,2 Q
2 Hedges Worthington-Eyre Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 52,6 Q
3 Jean Proess Vlag van Luxemburg LUX 53,2
4 José García Lorenzana Vlag van Spanje ESP 53,4
Johannes Villemson Vlag van Estland EST DNS

Reeks 10[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 François Morren Vlag van België BEL 51,6 Q
2 Miguel García Onsalo Vlag van Spanje ESP 52,0 Q
3 Eugène Bayon Vlag van Frankrijk FRA 52,4
Ahmed Khairy Vlag van Egypte EGY DNF
Ernesto Ambrosini Vlag van Italië ITA DNS

Kwartfinales[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Nils Engdahl Vlag van Zweden SWE 50,4 Q
2 John Ainsworth-Davis Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 50,7 Q
3 Robert Emery Vlag van Verenigde Staten USA 50,7 Q
4 François Morren Vlag van België BEL 50,8
5 Clarence Oldfield Vlag van Zuid-Afrika RSA 51,1

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Gaston Féry Vlag van Frankrijk FRA 50,6 Q
2 Guy Butler Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 50,7 Q
3 Ted Meredith Vlag van Verenigde Staten USA 50,8 Q
4 Erik Wilén Vlag van Finland FIN 51,0
5 Hec Phillips Vlag van Canada CAN 51,4

Reeks 3[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Henry Dafel Vlag van Zuid-Afrika RSA 50,8 Q
2 George Schiller Vlag van Verenigde Staten USA 51,1 Q
3 Eric Sundblad Vlag van Zweden SWE 51,2 Q
4 Robert Lindsay Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 51,6
5 Omer Corteyn Vlag van België BEL 52,0

Reeks 4[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Frank Shea Vlag van Verenigde Staten USA 51,0 Q
2 Bevil Rudd Vlag van Zuid-Afrika RSA 51,3 Q
3 Géo André Vlag van Frankrijk FRA 51,6 Q
4 Miguel García Onsalo Vlag van Spanje ESP 52,8
5 Hedges Worthington-Eyre Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 53,2

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

Reeks 1[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Nils Engdahl Vlag van Zweden SWE 49,4 Q
2 Bevil Rudd Vlag van Zuid-Afrika RSA 49,7 Q
3 John Ainsworth-Davis Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 49,9 Q
4 Robert Emery Vlag van Verenigde Staten USA 50,2
5 George Schiller Vlag van Verenigde Staten USA
6 Gaston Féry Vlag van Frankrijk FRA 51,0

Reeks 2[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Deelnemer Land Tijd Notitie
1 Frank Shea Vlag van Verenigde Staten USA 50,0 Q
2 Guy Butler Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 50,2 Q
3 Henry Dafel Vlag van Zuid-Afrika RSA 50,4 Q
4 Ted Meredith Vlag van Verenigde Staten USA 50,6
5 Géo André Vlag van Frankrijk FRA 51,6
Eric Sundblad Vlag van Zweden SWE DNF

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Positie Baan Deelnemer Land Tijd
Goud 1 Bevil Rudd Vlag van Zuid-Afrika RSA 49,6
Zilver 5 Guy Butler Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 50,1
Brons 6 Nils Engdahl Vlag van Zweden SWE 50,2
4 3 Frank Shea Vlag van Verenigde Staten USA 50,4
5 4 John Ainsworth-Davis Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 50,6
6 2 Henry Dafel Vlag van Zuid-Afrika RSA 50,6