Audiodescriptie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Audiodescriptie, ook wel beeldbeschrijving of audiobeschrijving[1] genoemd, is een manier om kunstvormen zoals theater, opera en dans en mediaproducten zoals film, dvd en televisie toegankelijk te maken voor blinden en slechtzienden. Scènes van een film worden op een heldere, beknopte manier beschreven, waarbij de audiodescriptie in de natuurlijke pauzes wordt ingelast om interferentie met dialogen, muziek en geluidseffecten zoveel mogelijk te voorkomen. Op deze manier bewerkte films hebben veel weg van een hoorspel.

Audiodescriptie wordt ook toegepast bij audiotours door museums. Naast de standaardinformatie die bij de werken hoort, krijgt de bezoeker ook levendige beschrijvingen van de kunstwerken en meestal ook aanwijzingen om de weg te vinden. Daarnaast bieden musea vaak voelelementen aan die blinde en slechtziende bezoekers kunnen aftasten.

Live-audiodescriptie wordt toegepast live-evenementen. Zo’n evenement kan een theatervoorstelling zijn, maar ook een muziekfestival of processie. Bij live-audiodescriptie is de audiobeschrijver aanwezig tijdens het evenement en geeft hij of zij rechtstreeks commentaar. De vertelstem die de blinden en slechtzienden horen tijdens het evenement is die van de beschrijver. Audiobeschrijvers voor live-evenementen worden ook wel ‘blindentolken’ genoemd. Eén of twee blindentolken zijn in het theater of op de locatie aanwezig en beschrijven de visuele aspecten van de voorstelling, al dan niet voorafgegaan door een inleiding. Blinde en slechtziende mensen horen de audiobeschrijving via een hoofdtelefoon.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Audio descriptions van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.